ورزش درمانی سندرم متقاطع تحتانی

در این نوشته دکتر محسن چراغی و دکتر محمد رسول نظام آبادی فلوشیپ ستون فقرات و توانبخشی ضایعات نخاعی، در مورد … توضیحاتی ارائه کرده اند.

سندرم متقاطع تحتانی یک وضعیت رایج است که می‌تواند درد و ناراحتی را در ناحیه کمر تحتانی، لگن و ران‌ها ایجاد کند. این سندرم به دلیل تضعیف عضلات بخش میانی بدن و افزایش تنش در عضلات دیگر ایجاد می‌شود. ورزش درمانی به عنوان یکی از موثرترین روش‌ها برای مقابله با این سندرم شناخته شده است. در اینجا، به بررسی تاثیر ورزش‌های خاصی که می‌توانند در درمان سندرم متقاطع تحتانی مفید باشند، می‌پردازیم.

تقویت عضلات مرکزی بدن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این عضلات شامل عضلات شکم و کمر هستند که نقش مهمی در حفظ تعادل و پایداری کمر دارند. ورزش‌هایی مانند پلانک، کرانچ‌ها و لیفت پا در حالی که به پشت خوابیده‌اید، می‌توانند به تقویت این بخش کمک کنند. انجام این ورزش‌ها به صورت منظم، علاوه بر افزایش قدرت عضلات مرکزی، به کاهش فشار وارده بر کمر و بهبود وضعیت بدن کمک می‌کند.

نوشته های اخیر دکتر نظام آبادی

کشش عضلات هیپ فلکسور و همسترینگ نیز برای مبتلایان به این سندرم ضروری است. این عضلات معمولا به دلیل نشستن‌های طولانی مدت دچار کوتاهی و سفتی می‌شوند. کشش منظم این عضلات می‌تواند به افزایش دامنه حرکتی و کاهش تنش‌های عضلانی منجر شود. حرکات کششی مانند حرکت پل و کشش همسترینگ می‌توانند بسیار مؤثر باشند.

تقویت عضلات باسن هم برای مقابله با این سندرم حیاتی است. ورزش‌هایی مانند اسکوات، لانچ و هیپ تراست می‌توانند در تقویت این عضلات موثر باشند. عضلات قوی‌تر باسن به بهبود تعادل و کاهش بار وارده بر کمر کمک می‌کنند.

این ترکیب از تمرینات ورزشی و اقدامات فیزیوتراپی می‌تواند به طور مؤثری در بهبود وضعیت فرد مبتلا به سندرم متقاطع تحتانی و کاهش علائم مرتبط با این سندرم کمک کند.

تمرینات تعادلی مانند تمرینات روی توپ تعادل و استفاده از بوسو بال می‌توانند به بهبود کنترل عضلانی و افزایش استقامت کمک کنند. این نوع تمرینات، علاوه بر تقویت عضلات مرکزی، به تقویت تعادل کلی بدن نیز کمک می‌کنند.

در نهایت، ترکیبی از این تمرینات در یک برنامه ورزشی منظم می‌تواند به بهبود عملکرد بدنی و کاهش علائم سندرم متقاطع تحتانی منجر شود. مشورت با یک متخصص فیزیوتراپی برای تنظیم یک برنامه ورزشی متناسب با نیازها و شرایط فردی، اهمیت زیادی دارد. این اقدام به اطمینان از اجرای صحیح حرکات و جلوگیری از آسیب‌دیدگی کمک می‌کند.

تقویت عضلات مرکزی بدن: اهمیت عضلات مرکزی در حفظ سلامت کمر و تعادل کلی بدن بسیار زیاد است. تمریناتی مانند پلانک، که در آن فرد باید بدن خود را در حالت صاف نگه دارد در حالی که تنها دست‌ها و انگشتان پا بر زمین است، می‌تواند به شدت به تقویت این عضلات کمک کند. این تمرین، به خصوص اگر به صورت متناوب و با زمان‌های استراحت کوتاه انجام شود، می‌تواند تأثیرات چشمگیری داشته باشد.

کشش عضلات هیپ فلکسور و همسترینگ: عضلات هیپ فلکسور که در جلوی ران قرار دارند و عضلات همسترینگ که در پشت ران هستند، به دلیل نشستن‌های طولانی مدت در بیشتر افراد دچار کوتاهی و سفتی می‌شوند. تمرینات کششی می‌توانند به آرامش و افزایش انعطاف‌پذیری این عضلات کمک کنند. به عنوان مثال، حرکت پل که در آن فرد باید در حالی که پشت بر زمین است، باسن خود را بلند کرده و نگه دارد، می‌تواند به این منظور مفید باشد.

تقویت عضلات باسن: تمریناتی مانند اسکوات و لانچ نه تنها برای تقویت پاها بلکه برای تقویت عضلات باسن نیز بسیار مؤثر هستند. انجام این حرکات با فرم صحیح و تحت نظر متخصص می‌تواند به بهبود وضعیت کمر و کاهش درد کمک کند. تمرین هیپ تراست نیز که در آن فرد باید باسن خود را به سمت بالا بلند کند و برای چند ثانیه در این وضعیت نگه دارد، برای تقویت عضلات باسن بسیار مناسب است.
تمرینات تعادلی: استفاده از تجهیزاتی مانند توپ تعادل و بوسو بال می‌تواند به بهبود تعادل کمک کند. این نوع تمرینات، علاوه بر اینکه توانایی کنترل عضلات را افزایش می‌دهند، به استقامت عضلانی نیز کمک می‌کنند.
نقش فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند برنامه‌های ورزشی سفارشی را برای افراد مبتلا به سندرم متقاطع تحتانی طراحی کنند. این برنامه‌ها شامل تمرینات کششی، تقویتی و تعادلی هستند که به طور خاص برای کاهش درد و بهبود عملکرد بدنی تنظیم شده‌اند. همچنین، فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند در صورت لزوم، تکنیک‌های دستی را برای رفع تنش عضلانی و بهبود گردش خون به کار ببرند.