آسیب دیدن  مچ پا یکی از اعضای بدن است که درد و بیماری در آن ممکن است شما را مدت‌ها خانه‌نشین کند. از این رو، آشنایی با انواع بیماری‌های مرتبط با مچ پا می‌تواند آگاهی شما را در مورد این بیماری بالاتر ببرد.

قفل شدن مچ پا

مچ پا زمانی که حین راه رفتن قفل می‌شود می‌تواند یک وضعیت ناتوان‌کننده و دردناک باشد که کار‌های روزانه و فعالیت بدنی را دشوار کند. مچ پای قفل شده می‌تواند نشانه‌ای از شرایط مختلف باشد که شامل پارگی رباط، بی‌ثباتی مچ پا، آرتریت، التهاب و تورم استخوان و بیماری استثوکوندریت است. اگر هنگام راه رفتن این درد را تجربه کردید، برای تشخیص آن با پزشکتان مشورت کنید.

آرتروز

آرتروز مچ پا یا بیماری مفصلی دژنراتیو می‌تواند به علت آسیب به مچ پا با سایش طبیعی و پارگی در پی افزایش سن رخ دهد. آرتریت زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف مفصل تحلیل می‌رود. هنگامی که استخوان‌های مچ پا شروع به مالش روی هم می‌کنند، ممکن است علائم مختلفی مانند درد، تورم، دامنه حرکت محدود و قفل شدن را تجربه کنید.
آرتریت مچ پا با اصلاح کفش، بریس، دارو‌های ضدالتهابی، کاهش وزن، فیزیوتراپی و تزریق آستروئید درمان می‌شود. اگر این درمان‌ها کارساز نباشند، جراحی گزینه بعدی است.
مچ پا زمانی که حین راه رفتن قفل می‌شود می‌تواند یک وضعیت ناتوان‌کننده و دردناک باشد که کار‌های روزانه و فعالیت بدنی را دشوار کند. مچ پای قفل شده می‌تواند نشانه‌ای از شرایط مختلف باشد که شامل پارگی رباط، بی‌ثباتی مچ پا، آرتریت، التهاب و تورم استخوان و بیماری استثوکوندریت است.

پارگی رباط و بی‌ثباتی آن

پیچ‌خوردگی‌های مکرر و شدید مچ پا می‌تواند به آن آسیب برساند. هنگامی که مچ پا در خارج از محدوده حرکتی طبیعی چرخیده یا پیچیده شود، ممکن است رباط آن پاره شود. با گذشت زمان، این وضعیت ممکن است باعث مزمن شدن و بی‌ثباتی آن قسمت از پا شود. پارگی رباط و بی‌ثباتی مچ می‌تواند باعث درد، تورم، قفل شدن مچ، ترک‌خوردگی و احساس بی‌ثباتی طی راه رفتن و سایر فعالیت‌های روزانه شود. این وضعیت ممکن است با استراحت، بی‌تحرکی، بریس مچ پا، فیزیوتراپی و حتی جراحی درمان شود.

التهاب و تورم استخوان

التهاب استخوان همان استئوفیت‌هایی است که می‌توانند در لبه‌های استخوان‌ها و همچنین محل اتصال رباط‌ها و تاندون‌ها به استخوان‌ها ایجاد شوند. التهاب استخوان می‌تواند در مچ پا ایجاد شود و بهبود یابد و منجر به قفل شدن مچ پا شود. علائم دیگر آن ممکن است شامل درد و محدودیت حرکتی باشد. افراد می‌توانند سال‌ها بدون درد و قفل شدن ناشی از التهاب زندگی کنند. دارو‌های ضدالتهاب می‌توانند به کاهش درد کمک کنند. جراحی نیز می‌تواند برای حذف استئوفیت‌ها انجام شود.

بیماری استئوکندریت

استئو کندریت بیماری‌ای است که موجب کاهش جریان خون به قسمت انتهایی استخوان، از جمله استخوان مچ پا می‌شود. جریان خون در نتیجه شل شدن یک تکه غضروف در انتهای استخوان کاهش می‌یابد این وضعیت به ویژه پس از جراحت مچ پا به طور معمول شایع است. علائم آن می‌تواند شامل درد، قفل شدن مچ پا، تورم، حساسیت به لمس، دامنه حرکتی محدود و احساس بی‌ثباتی در مفصل باشد. حین برخورد با آن بهتر است ابتدا اقدامات محافظه کارانه انجام شود. پزشکتان ممکن است به شما استراحت را توصیه کند. فیزیوتراپی نیز ممکن است به افزایش قدرت و دامنه حرکت کمک کند. اگر اقدامات محافظه کارانه کارساز نباشد، جراحی پیشنهاد می‌شود.

علل درد مچ پا

از علت درد مچ پا میتوان گفت اغلب در اثر رگ به رگ شدن مچ پا ایجاد می شود، اما بسیاری عوامل دیگر نیز در ایجاد درد می توانند نقش داشته باشند. در بسیاری موارد به استخوان ها، رباط ها، یا تاندون های مچ پاآسیب وارد شده است و باید به درمان در رفتگی مچ پا توجه شود. سایر علل درد مچ پا شامل موارد زیر هستند:

• ضعف و سستی مچ پا
• نقرس
• شبه نقرس (این بیماری شبیه نقرس است و در اثر رسوب کلسیم در یک یا چند مفصل پا ایجاد می شود که باعث درد، قرمزی و تورم می شود)
• التهاب تاندون آشیل
• پارگی تاندون آشیل
• نژاد
• شکستگی
• سندرم تونل تارسال (فشار به عصب)
• عفونت های ویروسی یا باکتریایی
• عدم جایگیری صحیح استخوان ها

علائم تشخیص بیماری های مچ پا:

علل ایجاد اختلالات مربوط به مچ پا زیاد بوده و ممکن است از فعالیت های روزمره تا آسیب های مرتبط با ورزش متفاوت باشد. از شایع ترین علائم مربوط به آسیب دیدگی های مچ پا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درد، ورم ، کبودی و گرفتگی در ناحیه مچ پا
• اختلال در حرکت دادن مچ پا
• حساسیت محل به لمس و فشار
• تغییر شکل ظاهری مفصل پا
• عدم توانایی تحمل هر گونه وزن از طرف پا
• ضخیم شدن تاندون
• صدای “پاپ” بلند از پشت پاشنه ی پا

تشخیص درد مچ پا

 پزشک یک سری آزمایش های فیزیکی بر روی مچ پایتان انجام می دهد و در مورد فعالیت های شما و سوابق پزشکی شما سوالاتی خواهد پرسید. سپس علایم بیماری را بررسی می کند. تمامی علایمی که به آن دچار هستید را به طور کامل برای پزشک بازگو کنید در غیر این صورت پزشک قادر به تشخیص صحیح بیماریتان نخواهد بود. آزمون های تشخیصی مثل اشعه ی X ممکن است تمامی مشکلات را به طور کامل نشان ندهد. بنابراین پزشک شما ممکن است سایر آزمون های تصویربرداری پزشکی را توصیه کند؛ مثل MRI یا سی تی اسکن. در برخی موارد کشیدن مایع سینوویال (مایعی که در فضای مفصل وجود دارد) ممکن است برای بررسی ضروری باشد.