علت و درمان سندرم پای بی‌قرار

درمان سندرم پای بی‌ قرار

گاهی اوقات، درمان بیماری زمینه ای، بویژه کمبود آهن، علائم  را تا حد زیادی تسکین می دهد. اصلاح کمبود آهن ممکن است شامل دریافت مکمل آهن به صورت خوراکی یا وریدی باشد. با این حال، مکمل های آهن را فقط با نظارت پزشکی و پس از اینکه پزشک سطح آهن خون شما را بررسی کرد، مصرف کنید. به طور کلی در صورتی که کمبود آهن سرم به دنبال آزمایشات قطعی شد تنها اقدام درمانی مصرف قرص آهن است و به احتمال زیاد با مصرف این قرص علائم کاهش می‌یابد و تنها در صورتی که بهبودی بعد از ۳ ماه حاصل نشد باید به سراغ درمان‌های سندرم پای بیقرار رفت.

اگر سندرم پای بی‌قرار بدون ارتباط با بیماری زمینه ای مانند کمبود آهن باشد، درمان بر اساس شدت سندرم پای بیقرار مشخص می‌شود. اگر علائم خفیف بود شاید نیازی به مصرف دارو نباشد و تنها با اصلاح سبک زندگی و بهبود کیفیت خواب بتوان به درمان بیماری کمک کرد اما در صورت شدید بودن بیماری باید درمان خوراکی با داروهایی که بعدا به آن‌ها اشاره می‌شود شروع شود.

 داروهای سندرم پای بیقرار

چندین داروی تجویزی، که بیشتر آنها برای درمان بیماری های دیگر ساخته شده اند، برای کاهش بی قراری در پاهای شما در دسترس هستند. این داروها و قرص‌ها که برای سندرم پای بی‌قرار استفاده می‌شوند عبارتند از:

۱-داروهایی که دوپامین را در مغز افزایش می دهند

این داروها بر سطوح پیام رسان شیمیایی دوپامین در مغز شما تأثیر می گذارند. روپینیرول (Requip)، روتیگوتین (Neupro) و پرامیپکسول (Mirapex) برای درمان سندرم پای بیقرار متوسط ​​تا شدید تایید شده است.  عوارض جانبی کوتاه مدت این داروها معمولاً خفیف است و شامل حالت تهوع، سبکی سر و خستگی است. با این حال، آنها همچنین می توانند باعث اختلالات کنترل تکانه مانند قمار اجباری و خواب آلودگی در طول روز شوند.

 ۲- داروهای موثر بر کانال های کلسیم

داروهای خاصی مانند گاباپنتین (Neurontin, Gralise)، گاباپنتین اناکاربیل (Horizant) و پره گابالین (Lyrica)، برای برخی از افراد مبتلا به RLS موثر هستند.

۳- اپیوییدها.

داروهای مخدر می توانند علائم خفیف تا شدید این بیماری را تسکین دهند، اما اگر در دوزهای بالا استفاده شوند ممکن است اعتیادآور باشند. برخی از این داروها عبارتند ازترامادول (Ultram)، کدئین، اکسی کدون (Oxycontin) و هیدروکودون (Hysingla ER, Zohydro ER)

۴- شل کننده های عضلانی و داروهای خواب.

این داروها به شما کمک می کنند تا شب بهتر بخوابید، اما احساس بی‌قراری پا را از بین نمی برند و ممکن است باعث خواب آلودگی در طی روز شوند. این داروها معمولاً فقط در صورتی استفاده می شوند که هیچ درمان دیگری تسکین دهنده علائم این بیماری نباشد.

ممکن است چندین روز طول بکشد تا پزشکتان داروی مناسب یا ترکیبی از داروهایی را که گفته شد برای کاهش علائم شما پیدا کند.

برخی اقدامات مانند طب سوزنی و یوگا ممکن است به بهبود علائم کمک کند. تاثیر این روش‌ها اگرچه قطعی نیست اما عوارض اندکی دارد. جهت انجام صحیح طب سوزنی به متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در شهر خود مراجعه کنید.

احتیاط در مورد داروها

گاهی اوقات داروهای دوپامین که برای مدتی برای تسکین سندرم پای بی ‌قرار شما مؤثر بوده اند، بی اثر می شوند یا متوجه می شوید که علائم شما در اوایل روز عود کرده یا حتی بازوهای شما درگیر می‌شود.

پزشک شما ممکن است داروی دیگری را برای مقابله با مشکل جایگزین کند.  اکثر داروهای تجویز شده برای درمان سندرم پای بی ‌قرار در دوران بارداری توصیه نمی شوند.

در عوض، پزشک ممکن است تکنیک های خودمراقبتی را برای تسکین علائم توصیه کند.  با این حال، اگر این احساسات در سه ماهه آخر بارداری شما آزاردهنده باشد، ممکن است پزشک استفاده از برخی داروها را تایید کند.

برخی از داروها ممکن است علائم سندرم پای بیقرار را بدتر کنند.  این داروها شامل برخی از داروهای ضد افسردگی، برخی داروهای ضد روان پریشی، برخی داروهای ضد تهوع مانند متوکلوپرامید و برخی داروهای سرماخوردگی و آلرژی که از دسته آنتی‌هیستامین‌ها هستند می‌باشد.  پزشک شما ممکن است توصیه کند در صورت امکان از مصرف این داروها اجتناب کنید.  با این حال، اگر نیاز به مصرف این داروها دارید، با پزشک خود در مورد افزودن داروها برای کمک به مدیریت سندرم پای بی‌قرار خود صحبت کنید. سوال مهمی که در مورد سندرم پای بیقرار وجود دارد این است که آیا داروهای گیاهی و یا طب سنتی می‌تواند در این زمینه کمک کننده باشد یا نه؟ در این خصوص تاکنون شواهد قطعی ارائه نشده است و باید منتظر مطالعات در آینده بمانیم.

تغییر شیوه زندگی و درمان های خانگی

ایجاد تغییرات ساده در شیوه زندگی می تواند به کاهش علائم کمک کند. این اقدامات عبارتند از:

۱-حمام و ماساژ را امتحان کنید.

حمام گرم و ماساژ پاها می تواند عضلات شما را شل کند و به بهبود علائم کمک کند.

۲- استفاده از کیسه‌های آب گرم و سرد.

استفاده از گرما یا سرما، یا استفاده متناوب از این دو، ممکن است احساسات بد پای شما را کاهش دهد.

۳- بهداشت مناسب خواب را رعایت کنید.

خستگی علائم را بدتر می کند، بنابراین مهم است که بهداشت خواب را به خوبی رعایت کنید. در حالت ایده آل، یک محیط خواب خنک، آرام و راحت داشته باشید. هر روز در یک زمان مشخص به رختخواب بروید و برخیزید. حداقل هفت ساعت در شب بخوابید. یک راهکار دیگر انجام برخی کارها مانند کار با کامپیوتر یا حل جدول در انتهای شب است که اندکی فکر را از احساسات ناخوشایند سندرم پای بیقرار دور کند.

۴- ورزش.

انجام ورزش با شدت متوسط ​​و منظم ممکن است علائم را تسکین دهد، اما زیاده روی در آن یا ورزش کردن در اواخر روز ممکن است علائم را تشدید کند.

۵-از کافئین اجتناب کنید.

گاهی اوقات کاهش مصرف کافئین ممکن است به درمان پاهای بی قرار کمک کند. سعی کنید برای چند هفته از محصولات حاوی کافئین از جمله شکلات، قهوه، چای و نوشابه خودداری کنید تا ببینید آیا این به رفع علائم کمک می کند

یا خیر.

۶-استفاده از پوشش‌های مخصوص پا (foot wrap) را در نظر بگیرید.

این پوشش‌ها برای بیماران مبتلا به سندرم پای بی‌قرار کمک می‌کند و به

زیر پای شما فشار وارد می کند و ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند.

۷-فیزیوتراپی در سندرم پای بیقرار.

تحریک سیستم عصب محیطی مانند TENS و انجام روش‌های مکمل مانند طب سوزنی اندکی در کاهش علائم مفید است.

نحوه سازگار شدن با سندرم پای بی‌قرار

سندرم پای بیقرار به طور کلی یک بیماری مادام العمر است. در بسیاری از بیماران درمان قطعی برای سندرم پای بیقرار وجود ندارد و درمان دارویی تنها تا زمان مصرف دارو به کاهش علائم کمک می‌کند.  زندگی با سندرم پای بیقرار شامل به کار گیری استراتژی های مقابله ای است که برای شما مفید است، مانند:

۱-از شرایط خود به دیگران بگویید.  اشتراک‌گذاری اطلاعات در مورد سندرم پای بیقرار به اعضای خانواده، دوستان و همکاران شما کمک می‌کند تا زمانی که مدام پای خود را حرکت می‌دهید یا مرتب راه می‌روید شرایط را بهتر درک کنند.

۲- در مقابل نیاز خود به حرکت مقاومت نکنید.  اگر سعی کنید میل به حرکت پا را سرکوب کنید، ممکن است علائم شما بدتر شود.

۳- یک دفترچه ثبت علائم داشته باشید.  داروها و استراتژی هایی را که به نبرد شما با سندرم پای بیقرار کمک می کنند یا مانع آن می شوند را ثبت کنید و این اطلاعات را با پزشک خود در میان بگذارید.

۴-  کشش و ماساژ.  روز خود را با حرکات کششی یا ماساژ ملایم شروع کنید و به پایان برسانید.