علائم، تشخیص و درمان تنگی کانال نخاعی کمری با تمرینات ورزشی و حرکات اصلاحی

درمان تنگی کانال نخاعی کمر

بعد از توضیحاتی که تا به اینجا در مورد این بیماری بیان کردیم وقت آن رسیده که به سراغ درمان این بیماری رفته و بررسی کنیم که چه گزینه‌های درمانی برای درمان تنگی کانال نخاعی کمری در دسترس هستند؟

۱. درمان تنگی کانال نخاعی بدون جراحی

در اکثر بیماران درمان اولیه همان درمان غیرجراحی است که خیلی از افراد آن را بنام درمان خانگی میشناسند.

قبل از هرچیزی بیان کنیم که اگر تنگی کانال نخاعی کمر باعث ضعف در اندام‌های تحتانی شده باشد از همان ابتدا باید جراحی انجام شود.

در ابتدا، پزشکان ممکن است راه‌هایی را برای بی‌حرکت کردن ستون فقرات تجویز کنند. ثابت نگه داشتن کمر برای مدت کوتاهی می تواند التهاب و درد را تسکین دهد. یک یا دو روز استراحت در منزل و استفاده از کمربند طبی کمری برای کوتاه مدت به کاهش درد کمک می‌کند.

نکته: استفاده طولانی مدت از کمربند توصیه نمی‌شود.

بهترین دارو و قرص برای تنگی کانال نخاع

تجویز قرص و داروی ضددرد از دیگر استراتژی‌های درمانی بیماران مبتلا به تنگی کانال کمری است. استفاده از استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیراستروییدی مانند بروفن از جمله این درمان‌ها است. از آنجا که اکثر بیماران مبتلا به تنگی کانال کمری مسن هستند استفاده از این داروها برای دستگاه گوارش و کلیه مشکلاتی را به همراه دارد و بهتر است که توسط پزشک تجویز شود.

داروهای مخدر، مانند کدئین یا مورفین، معمولاً برای بیماران تنگی تجویز نمی شوند. در صورت تجویز از این داروها باید کوتاه مدت استفاده شوند. شل کننده‌های عضلانی گاهی اوقات برای آرام کردن عضلات در اسپاسم استفاده می‌شود.

علائم تنگی می تواند منجر به تغییرات خلقی شود. در نتیجه، پزشکان گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای برای بهبود خلق، بهبود خواب و بهبود درد بیماران استفاده می‌کنند.

به برخی از بیماران تزریق استروئید اپیدورال پیشنهاد داده می‌شود. نخاع توسط ماده ای به نام دورا پوشیده شده است. فضای بین دورا و ستون فقرات را فضای اپیدورال می نامند. تصور می شود که تزریق داروهای استروئیدی در این فضا با التهاب اطراف اعصاب، دیسک ها و مفاصل فاست مبارزه می‌کند.

تزریق چند تزریق استرویید اپیدورال توسط متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی باعث تسکین درد طولانی مدت می‌شود. این تزریق باید در اتاق عمل و توسط فلوروسکوپ انجام شود.

این موارد جز بهترین دارو ها و قرص های مناسب برای تنگی کانال نخاعی به شمار میرود که در کنار درمان‌های گفته شده کاهش وزن و حرکات اصلاحی و ورزش درمانی بسیار موثر است. تمریناتی که تحت نظارت متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی و با کمک فیزیوتراپ به شما داده می‌شود نقش مهمی در جلوگیری از عود علائم تنگی کانال کمری دارد.

پس از کاهش درد و انجام حرکات کششی و اصلاحی برای تنگی کانال کمری تمرینات هوازی و تقویتی پیشنهاد می‌شود.

تمرینات تقویتی بر روی بهبود قدرت و کنترل عضلات پشت و شکم تمرکز دارند. ورزش‌های هوازی برای بهبود سلامت قلب و ریه و افزایش استقامت در عضلات ستون فقرات استفاده می‌شود. دوچرخه سواری ثابت درمان هوازی خوبی را ارائه می‌دهد و ستون فقرات را کمی به جلو خم می کند، وضعیتی که برای بسیاری از بیماران مبتلا به تنگی کمر تسکین‌بخش است.

۲. عمل جراحی تنگی کانال نخاعی کمر

به یاد داشته باشید که هیچ درمان قطعی تنگی کانال نخاعی وجود ندارد. اگر علائمی که احساس می کنید خفیف هستند و هیچ خطری برای بدتر شدن وجود ندارد، معمولاً جراحی توصیه نمی‌شود.

ضعیف شدن عضلات ساق پا، دردی که کاهش نمی یابد و مشکلات روده یا مثانه از جمله مهمترین مواردی است که نیاز به جراحی تنگی کانال کمری دارد.

در صورتی که درد مشکل اصلی بیمار باشد از روش‌های جراحی کم تهاجمی مانند interspinous spacer و یا PILD استفاده می‌شود. هدف از این درمان‌ها کاهش تنگی کانال کمری و کاهش درد بدون جراحی باز و لامینکتومی است.

interspinous spacer یک ایمپلنت فلزی ساخته شده از تیتانیوم است. ایمپلنت از طریق برش کوچکی در پشت پوست شما وارد می شود. این وسیله به گونه ای طراحی شده است که بین اسپاینوس پروسس مهره ها در قسمت پایین کمر شما قرار گیرد. بدون اینکه به استخوان یا رباط های پشت شما بچسبد به طور دائم در جای خود باقی می ماند و مقداری کانال کمری را باز می‌کند.

در تکنیک PILD از طریق فلوروسکوپ لیگامنتوم فلاووم که از علل تنگی کانال کمری است بیرون اورده می‌شود.

روش اصلی جراحی باز که برای درمان تنگی نخاع استفاده می شود، لامینکتومی کمری است. برخی از بیماران نیز در صورت وجود بی ثباتی ستون فقرات، بلافاصله پس از عمل لامینکتومی نیاز به جراحی فیوژن دارند.

لامینکتومی کمری

لامینا لایه پوششی حلقه استخوانی ستون فقرات است. ساختاری شبیه سقف در پشت کانال نخاعی ایجاد می کند. هنگامی که اعصاب کانال نخاعی توسط فتق دیسک یا خارهای استخوانی تحت فشار قرار می گیرند، لامینکتومی کمری کل لامینا را برمی دارد تا فشار بر روی اعصاب نخاعی آزاد شود.

فیوژن کمری خلفی

ممکن است پس از انجام لامینکتومی کمر توسط جراح، فیوژن خلفی کمر مورد نیاز باشد.

روش فیوژن زمانی توصیه می شود که بخش ستون فقرات شل یا ناپایدار شده باشد.

تا جایی که امکان دارد باید از جراحی تنگی کانال کمری پرهیز کرد. در دراز مدت این جراحی‌ها عوارض متعددی دارند و تنها به بیماران خاصی توصیه می‌شوند. متاسفانه اکثر جراحان مغز و اعصاب این عوارض دراز مدت را به بیماران توضیح نمی‌دهند.

ورزش ها و توان‌بخشی تنگی کانال نخاعی کمر

در زمان بهبودی چه انتظاری باید داشته باشم؟

توانبخشی بدون جراحی

حتی اگر نیازی به جراحی ندارید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر کار کنید. بیماران معمولاً چند بار در هفته به مدت یک تا دو ماه ویزیت می‌شوند. در موارد شدید، بیماران ممکن است به چند هفته مراقبت اضافی نیاز داشته باشند.

درمانگر برنامه‌ای ایجاد می‌کند تا به شما کمک کند حرکت، قدرت، استقامت و عملکرد را دوباره به دست آورید. درمان تنگی ستون فقرات کمری اغلب شامل کشش کمر است که قبلا توضیح داده شد. ممکن است در ابتدا از درمان‌های عملی مانند ماساژ و فرم‌های تخصصی حرکت بافت نرم استفاده شود.

بهبود قدرت و هماهنگی عضلات شکم و کمر بسیار مهم است. درمانگر شما همچنین می‌تواند محل کار یا نحوه استفاده از بدنتان را هنگام انجام فعالیت‌هایتان ارزیابی کند و تغییراتی را برای جلوگیری از مشکلات بیشتر پیشنهاد کند.

در بخش بعدی تعدادی از مهمترین و اصولی ترین حرکات ورزشی و اصلاحی که برای درمان این بیماری توسط متخصصان توصیه می شود را مشاهده می کنید.

بعد از عمل جراحی

پس از جراحی، جراحان ممکن است از بیماران خود بخواهند با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر کار کنند. بیمارانی که جراحی فیوژن انجام داده اند به طور معمول باید دو تا سه ماه قبل از شروع برنامه توانبخشی صبر کنند. آنها احتمالاً باید شش تا هشت هفته در جلسات درمانی شرکت کنند و باید انتظار داشته باشند که بهبودی کامل تا شش ماه طول بکشد.

در طول درمان پس از جراحی، درمانگر ممکن است از درمان‌هایی مانند گرما یا یخ، تحریک الکتریکی و ماساژ برای کمک به کاهش درد و اسپاسم عضلانی استفاده کند. سپس بیماران شروع به یادگیری نحوه حرکت ایمن با کمترین فشار روی کمر خود می‌کنند.

با پیشرفت برنامه توان‌بخشی، بیماران تمرینات چالش برانگیزتری را انجام می‌دهند. هدف این است که به طور ایمن قدرت و عملکرد را ارتقا دهید. با پایان یافتن جلسات درمانی، درمان‌گران به بیماران کمک می‌کنند تا به فعالیت‌هایی که از آن لذت می‌برند بازگردند. در حالت ایده‌آل، بیماران می‌توانند فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرند. بیماران ممکن است به راهنمایی در مورد اینکه کدام فعالیت ها بی‌خطر هستند یا نحوه تغییر روش انجام فعالیت‌های خاص نیاز داشته باشند.

در پایین تعدادی از مهمترین این حرکات اصلاحی و ورزشی را به صورت تصویری به شما آموزش داده ایم: