فتق دیسک کمر و درمان بیرون زدگی آن با بهترین تمرینات ورزشی
فتق دیسک کمر یا همان بیرون زدگی دیسک با استفاده از روش های مختلف از عمل جراحی و فیزیوتراپی گرفته تا استفاده از ورزش و درمان های خانگی و بدون جراحی درمان میشود که در این مقاله تلاش خواهیم کرد بهترین این روش ها را به طور دقیق برای شما آموزش دهیم.
در این نوشته دکتر محسن چراغی و دکتر محمد رسول نظام آبادی فلوشیپ ستون فقرات و توانبخشی ضایعات نخاعی، در مورد درمان فتق دیسک کمر توضیحاتی کاملی ارائه کرده اند.
فتق دیسک کمر چیست؟
اصطلاح فتق دیسک کمر یا بیرون زدگی به این معنی است که ماده ژلاتینی در مرکز دیسک از فضای طبیعی خود خارج شده و باعث فشار بر روی ریشه های اعصاب نخاعی می شود. این عارضه عمدتاً افراد بین ۳۰ تا ۴۰ سال را مبتلا می کند.
این راهنما به شما در درک این موضوع کمک خواهد کرد.
- چگونه مشکل بیرون زدگی دیسک کمر ایجاد می شود؟
- چگونه پزشکان بیرون زدگی دیسک کمر را تشخیص می دهند؟
- چه گزینه هایی برای درمان فتق دیسک کمر در دسترس می باشد؟
فتق دیسک کمر چه قسمت هایی از ستون فقرات را درگیر میکنید؟
ستون فقرات انسان از ۲۴ استخوان به نام مهره تشکیل شده است. مهره ها روی هم قرار می گیرند تا ستون فقرات را تشکیل دهند. ستون فقرات به بدن فرم می دهد. ستون فقرات تکیه گاه عمودی اصلی بدن است. بخشی از ستون فقرات در قسمت تحتانی کمر به عنوان ستون فقرات کمری شناخته می شود.
ستون فقرات کمری از پنج مهره پایینی تشکیل شده است. پزشکان اغلب از این مهره ها به عنوان L1 تا L5 یاد می کنند. این پنج مهره در کنار هم قرار می گیرند تا کمر خمیدگی کمی به سمت داخل ایجاد کند. پایین ترین مهره ستون فقرات کمری، L5، به بالای ساکروم (استخوان خاجی) که یک استخوان مثلثی شکل در پایه ستون فقرات بین دو استخوان لگن است، متصل می شود. برخی از افراد یک مهره اضافی یا ششم کمری دارند. این وضعیت معمولاً مشکل خاصی ایجاد نمی کند.
دیسک های بین مهره ای، مهره ها را جدا می کنند. دیسک ها از بافت همبند ساخته شده اند. این الیاف به دیسک کمک می کند تا در برابر کشش و فشار مقاومت کند.
یک دیسک از دو قسمت ساخته شده است. مرکز به نام هسته ژلاتینی (آنولوس) است. بیشتر توانایی دیسک برای جذب ضربه را فراهم می کند. هسته توسط حلقه محکم در جای خود نگه داشته می شود، یک سری حلقه های رباط قوی اطراف آن. رباط ها بافت های همبند هستند که استخوان ها را به استخوان های دیگر متصل می کنند.
دیسک های سالم مانند ضربه گیر عمل می کنند، تا حرکت ستون فقرات را نرم کنند. دیسک ها از ستون فقرات در برابر کشش ها و فشارهای روزانه محافظت می کنند.
آنها همچنین از آن در هنگام فعالیت های شدید که نیروی قوی بر ستون فقرات وارد می کند مانند پریدن، دویدن و بلند کردن محافظ ستون فقرات هستند و در صورتی که با آسیب مواجح شوند نیاز به درمان پیدا می کنند که این درمان می تواند با ورزش و آب درمانی دیسک کمر انجام شود یا با استفاده از جراحی یا درمان خانگی و در منزل انجام شود.
علت بروز بیرون زدگی دیسک کمر چیست؟
فتق دیسک کمر یا بیرون زدگی زمانی اتفاق می افتد که هسته ژلاتینی در مرکز دیسک از فضای طبیعی خود خارج شود. هسته به حلقه فشار می آورد و باعث برآمدگی دیسک به سمت بیرون می شود. گاهی اوقات هسته به طور کامل از طریق حلقه بیرون زده و از دیسک خارج می شود. (که پارگی دیسک کمر گفته می شود) و بهترین روش تشخیص آن نوار عصب و عضله کمر می باشد.
این فرآیند به عنوان دژنراسیون (تخریب) شناخته می شود. با گذشت زمان، حلقه ضعیف می شود و هسته ممکن است از طریق حلقۀ آسیب دیده شروع به فتق (بیرون زدن) کند. در ابتدا، فشار، حلقه را به سمت بیرون برآمده می کند. در نهایت، هسته ممکن است به طور کامل از طریق حلقه بیرونی دیسک بیرون بزند.
خم شدن، چرخیدن و بلند کردن مکرر اجسام سنگین، می تواند فشار غیرطبیعی بر هسته ضربه گیر دیسک وارد کند. اگر این فشار ها به اندازه کافی بزرگ باشد، این افزایش فشار می تواند به حلق آسیب برساند و منجر به فتق دیسک کمر شود که برخی افراد آن را با تنگی کانال نخاعی یکی میدانند که کاملاً اشتباه است.
همچنین دیسک کمر می تواند در طی یک آسیب حاد (ناگهانی) دچار فتق شود. بلند کردن اجسام با تنه خم شده به سمت جلو و چرخش همزمان می تواند باعث فتق دیسک شود. دیسک همچنین می تواند در اثر ضربه شدید به ستون فقرات، مانند افتادن از نردبان و فرود آمدن در حالت نشسته، دچار فتق و بیرون زدگی شود.
فتق باعث ایجاد درد از جهات مختلف می شود. می تواند باعث درد مکانیکی شود. این دردی است که از قسمت‌هایی از ستون فقرات که در حین فعالیت حرکت می‌کنند، مانند دیسک‌ها و رباط‌ها ایجاد میشود. درد ناشی از التهاب زمانی اتفاق می‌افتد که هسته از طریق آنولوس فشرده میشود. هسته معمولاً با خونرسانی بدن تماس ندارد. با این حال، پارگی در حلقه، هسته را در معرض خطر تماس با این منبع خون قرار می دهد. هنگامی که هسته به داخل حلقۀ پاره شده فتق می کند، هسته و خون به هم می رسند و باعث واکنش مواد شیمیایی داخل هسته می شوند. این باعث التهاب و درد می شود و نتیجه آن درد در ناحیه کمر است.
فتق دیسک همچنین ممکن است به ریشه عصب نخاعی فشار وارد کند. ریشه های عصب نخاعی تشکیل دهنده عصب سیاتیک و فمورال و … هستند و فشار بر یک عصب تحریک شده یا آسیب دیده می تواند دردی را ایجاد کند که در امتداد عصب تا کف پا ها ادامه پیدا کند. به این درد، درد عصبی (نوروپاتیک) می گویند و نباید با دردی که ناشی از مشکلات اعصاب و روان است، اشتباه گرفته شود.
علائم فتق دیسک کمر چیست؟
بسیاری از موارد فتق دیسک کمر ناشی از تغییرات دژنراتیو و آرتروزی در ستون فقرات است. تغییراتی که در نهایت منجر به فتق دیسک می شود، به تدریج علائم ایجاد می کند. در ابتدا، شکایات ممکن است فقط درد مبهم با محوریت کمر باشد، دردی که در طی چند سال می آید و می رود. پزشکان فکر می کنند که این عمدتا ناشی از پارگی های کوچک در حلقه اطراف دیسک است. ترک ها و شکاف های بزرگتر در حلقه خارجی ممکن است درد را به باسن یا اندام تحتانی گسترش دهند.
هنگامی که دیسک به طور کامل و ناگهانی از طریق حلقه آنولوس خارج می شود، علائم فوری ایجاد میکند، با درد شدیدی که از یک لگن شروع می شود و بخشی یا تمام ساق پا را فرا میگیرد. در این شرایط معمولاً بیماران دیگر کمردرد معمول خود را آن چنان احساس نمی کنند و فقط درد پا را احساس می کنند. این به احتمال زیاد به این دلیل است که وقتی هسته به طور کامل از آنولوس (حلقه خارجی) عبور می کند، کشش دردناک روی حلقه آزاد می شود.
در فتق و بیرون زدگی دیسک زمانی که هسته در تماس با منبع خون بدن قرار می گیرد، التهاب ایجاد می کند (که قبلا ذکر شد). این التهاب می تواند منبع درد ضربان دار در کمر باشد و ممکن است به یک یا هر دو باسن و ران گسترش یابد.
فتق دیسک می تواند به ریشه عصب نخاعی فشار بیاورد و علائم فشرده شدن عصب را ایجاد کند. درد عصبی از الگوهای شناخته شده در اندام تحتانی (در مسیر هر ریشه عصب) پیروی می کند. می توان آن را در کنار بالای ران، در ساق پا یا حتی در پا و انگشتان پا احساس کرد و در برخی مواقع با آرترزو زانو اشتباه گرفت.
فشار بر روی عصب همچنین می تواند باعث احساس گزگز، سوزن سوزن شدن، بی حسی و حتی احساس سردی و داغی در جایی که عصب به سمت پایین اندام های تحتانی حرکت می کند، شود. اگر این اتفاق بیفتد، رفلکس فرد کند می شود. ماهیچه هایی که توسط عصب کنترل می شوند ضعیف می شوند و احساس در پوستی که عصب به آنجا می رود مختل می شود.
به ندرت، علائم شامل تغییرات در عملکرد روده و مثانه است. فتق بزرگ دیسک که مستقیماً به کانال نخاعی فشار وارد می کند می تواند بر اعصابی که به روده و مثانه می روند فشار وارد کند. این فشار زیاد ممکن است باعث کمردرد، درد در پشت هر دو پا و بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن بین پاها و نواحی که اگر روی یک زین نشسته باشید با زین تماس خواهند گرفت، می شود. در این حالت فشار روی اعصاب می تواند باعث از دست دادن کنترل در روده یا مثانه (احتباس و بی اختیاری) شود. این یک اورژانس است. اگر فشار کاهش نیابد، می تواند منجر به فلج دائمی روده و مثانه شود. به این وضعیت سندرم دم اسب (کودا اکوینا) می گویند.
در این وضعیت پزشکان برای برداشتن فشار از روی اعصاب، جراحی فوری را توصیه می کنند و دیگر درمان خانگی در خانه و بدون جراحی و گاهاً استفاده از روش های عجیب طب سنتی مثل انداختن زالو پاسخگو نمی باشد.
نحوه تشخیص فتق دیسک کمر توسط پزشکان
تشخیص بیرون زدگی دیسک کمر برای اقدام به عمل جراحی و فیزیوتراپی یا تجویز درمان خانگی با استراحت ، ورزش و سایر بهترین روش ها که در ادامه با آن آشنا میشویم با یک شرح حال کامل و معاینه فیزیکی شروع میشود.
پزشک شما سوالاتی در مورد علائم و اینکه مشکل شما چگونه بر فعالیت‌های روزانه شما تاثیر می‌گذارد، خواهد پرسید. سوالاتی در مورد این است که شما در کجا احساس درد میکنید و آیا احساس بی‌حسی و یا ضعف در پاهایتان دارید. پزشک شما همچنین می خواهد بداند چه موقعیت ها یا فعالیت هایی علائم شما را بدتر یا بهتر می کند. پزشکان به گزارش درد شما استناد می کنند تا متوجه شوند کدام دیسک باعث مشکل می شود و آیا عصب تحت فشار قرار می گیرد یا خیر.
سپس پزشک شما را معاینه می کند تا مشخص کند کدام حرکات کمر باعث درد یا علائم دیگر می شود. حس پوستی، قدرت عضلانی و رفلکس های شما نیز مورد آزمایش قرار می گیرند.
رادیوگرافی ساده با اشعه ایکس (X-Ray) کمک جزئی در تشخیص مشکلات دیسک از جمله فتق دیسک کمر و بیرون زدگی آن می کند. دیسک ها در واقع در اشعه ایکس نشان داده نمی شوند. با این حال، پزشکان می توانند تشخیص دهند که آیا فضای بین مهره ها کوچکتر از حد طبیعی است یا خیر. این می تواند نشان دهنده این باشد که سایش و پارگی یک یا چند دیسک باعث ایجاد مشکل می شود. با این حال، اشعه ایکس بسیاری از مردم، از بین رفتن دیسک ها را نشان می دهد. این به این دلیل است که دژنراسیون در دیسک‌ها بخشی از پیری است، مانند پوستی که با گذشت زمان چروک میشود.
سی تی اسکن ممکن است برای بیمار درخواست داده شود. این یک اشعه ایکس دقیق است که به پزشکان اجازه می دهد برش هایی از بافت بدن را ببینند. این تصویر می تواند نشان دهد که آیا فتق دیسک به عصب نخاعی فشار وارد می کند یا خیر.
پزشکان ممکن است سی تی اسکن را با میلوگرافی ترکیب کنند. برای این کار رنگ مخصوصی به فضای اطراف کانال نخاعی تزریق می شود که به آن فضای زیر عنکبوتیه می گویند. هنگامی که سی تی اسکن انجام می شود، رنگ، نخاع و اعصاب را برجسته می کند. این رنگ می تواند دقت سی تی اسکن استاندارد را برای تشخیص فتق دیسک بهبود بخشد.
اما دقیق ترین روش برای مشاهده بافت نرم (دیسک، تاندون، رباط، عضله و اعصاب) MRI است. دستگاه MRI از امواج مغناطیسی به جای اشعه ایکس برای نشان دادن بافت های نرم بدن استفاده می کند. تصویر واضحی از دیسک ها و وجود فتق ارائه می دهد. مانند سی تی اسکن، این دستگاه تصاویری را ایجاد می کند که شبیه برش هایی از ناحیه مورد نظر پزشک شما هستند. این روش معمولا نیاز به تزریق ماده حاجب ندارد.
پزشکان گاهی آزمایش اشعه ایکس تخصصی به نام دیسکوگرافی را سفارش می دهند. در این آزمایش رنگ به یک یا چند دیسک تزریق می شود. این رنگ در اشعه ایکس دیده می شود و می تواند اطلاعاتی در مورد سلامت یک یا چند دیسک بدهد.
این آزمایش ممکن است زمانی استفاده شود که جراحی در نظر گرفته شود تا مشخص شود کدام دیسک مشکل ایجاد می کند. این روش در بیشتر موارد جای خود را به ام آر آی داده است.
پزشکان همچنین ممکن است آزمایش‌های الکتروفیزیولوژی عصب را برای تعیین دقیق‌تر عصب نخاعی که تحت فشار قرار گرفته است، درخواست کنند. چندین آزمایش برای مشاهده میزان عملکرد اعصاب موجود است، از جمله تست الکترومیوگرافی (EMG-NCS). این تست مشخص میکند که شدت آسیب ریشه عصبی بر اثر فشار دیسک چقدر است و آیا فشار همچنان در حال تخریب عصب است و یا خیر.
این روش در تکمیل معاینه و MRI دقیق ترین روش جهت تشخیص نیاز به جراحی در بیرون زدگی دیسک است. پزشکان جراح نیز اغلب این آزمایش ها را قبل از انجام عمل جراحی برای فتق دیسک کمر درخواست می دهند.
روش های درمان فتق دیسک کمر
روشهای بسیار مختلفی برای درمان بیرون زدگی دیسک کمر وجود دارد که مهمترین آن غیر جراحی یا درمان خانگی و با استفاده از ورزش و با استراحت در خانه می باشد که در شرایط خاص نیاز به عمل جراحی و فیزیوتراپی می باشد.
۱. درمان غیر جراحی بیرون زدگی دیسک
اولا حدود ۹۰ درصد بیرون زدگی های دیسک کمر نیاز به جراحی ندارند و با انواع درمان های غیر جراحی بهبود پیدا می کنند. ثانیا بسیاری از مقالات از جمله مقاله زیر که در مجله nature چاپ شده است بر این نکته تاکید دارند که جراحی شاید در کوتاه مدت نتایج بهتری نسبت به روش های درمان غیرجراحی داشته باشد؛ اما در طولانی مدت نتایج اقدامات جراحی و غیر جراحی مشابه است و میزان درد و کیفیت زندگی تقریبا یکسان است.
جالب اینجاست که بدانید این پژوهش در افرادی که کاندید جراحی بوده اند انجام شده است و آنهایی که در نهایت جراحی نکرده اند بعد از دوسال نتایج مشابه افراد جراحی شده داشته اند.
در ادامه نوشته در قسمت درمان های جراحی اشاره خواهیم کرد که جراحی را به چه بیمارانی پیشنهاد می دهیم.
حدود ۹۰ درصد بیرون زدگی های دیسک کمر نیاز به جراحی ندارند و با انواع درمان های غیر جراحی بهبود پیدا می کنند. |
الف) استراحت
در ابتدا ممکن است پزشک بخواهد کمر شما را بی حرکت کند. ثابت نگه داشتن کمر برای مدت کوتاهی می تواند التهاب و درد را آرام کند. این ممکن است شامل یک تا سه روز استراحت در رختخواب باشد.
خوابیدن به پشت یا به بغل می تواند فشار را از روی دیسک های دردناک و اعصاب کم کند. با این حال، اکثر پزشکان توصیه می‌کنند که از استراحت زیاد در بستر خودداری کنند و ترجیح می‌دهند بیمارانشان فعالیت‌های معمولی را تا حد تحمل درد انجام دهند تا شدت آسیب و میزان بهبودی بعد از درمان را بسنجند.
ب) کمربند طبی
گاهی اوقات برای بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر از کمربند طبی پشتی استفاده می شود. کمربند میتواند به کاهش فشار داخل دیسک کمک کند. به بیماران توصیه می شود که به تدریج از بستن کمربند طبی در یک دوره دو تا چهار روزه خودداری کنند و تنها کمربند طبی را در هنگام فعالیت طولانی ایستاده استفاده کنند؛ در غیر این صورت، عضلات تنه آنها بر کمربند تکیه می کند و شروع به ضعف و آتروفی (کوچک شدن) می کند.
ج) درمان دارویی
پزشکان انواع خاصی از داروها را برای بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر تجویز می کنند. داروهای دیسک کمر انواع مختلفی دارد؛ در ابتدا ممکن است برای شما داروهای ضد التهابی مانند دیکلوفناک یا ایبوپروفن و … تجویز شود. علائم شدیدی که از بین نمی روند ممکن است با داروهای مخدر مانند کدئین یا مورفین درمان شوند. اما مواد مخدر فقط باید برای چند روز یا چند هفته اول استفاده شوند زیرا در صورت مصرف زیاد یا نادرست اعتیادآور هستند. اگر عضلات کمر دچار اسپاسم شده باشند، شل کننده های عضلانی ممکن است تجویز شوند. دردی که به پایین ساق پا تیر می کشد نیاز به تجویز استروئیدهای خوراکی یا تزریقی در کوتاه مدت دارد.
د) فیزیوتراپی در فتق دیسک کمر
فیزیوتراپیست شما روش هایی به کار می برد که تمرکز بر تسکین درد، بهبود حرکت کمر و تقویت وضعیت بدنی سالم دارند. یک فیزیوتراپیست ماهر می تواند برنامه ای طراحی کند تا به شما در عود این مشکل در آینده کمک کند. لازم به ذکر است فواید اصلی فیزیوتراپی تمرینات ورزشی تحت نظارت فیزیوتراپیست است و دستگاه ها و مدالیته های فیزیکی نقش مسکن موقت برای پیشبرد اهداف برنامه ورزشی را دارند.
تزریق اپیدورال
به برخی از بیمارانی که همچنان علائم دارند، تزریق استروئید در فضای اپیدورال داده می شود. (ESI). استروئیدها ضدالتهابی قوی هستند. در ESI، دارو به فضای اطراف اعصاب نخاعی کمری، جایی که آنها از نخاع منشعب می شوند، تزریق می شود. به این ناحیه فضای اپیدورال می گویند. برخی از پزشکان فقط یک استروئید تزریق می کنند. با این حال، اکثر پزشکان یک استروئید را با یک داروی بی حس کننده طولانی مدت ترکیب می کنند. نکته مهم در این تزریق انجام آن در اتاق عمل و تحت هدایت دستگاه فلوروسکوپی است و تزریق هایی که تحت این عنوان در مطب های شخصی بدون هیچ هدایت هیچی دستگاهی انجام می شود در حد تزریق عضلانی استروئید در عضله باسن موثر هستند.
برای مطالعه بهترین روش های بدون جراحی دیسک کمر که خیلی از افراد آن را با درمان خانگی یا در خانه نیز میشناسند، به مطلب همه روش های غیر جراحی دیسک کمر مراجعه کنید.
۲. عمل جراحی
در مطالب قبلی اشاره شد که حدود ۱۰ درصد موارد ناچار به استفاده از جراحی برای درمان فتق دیسک کمر هستیم. این شرایط چه مواردی هستند:
- نقص عصبی پیشرونده: در این موارد قدرت عضلات بیمار در هر ویزیت توسط پزشک بررسی می شود و کاهش قدرت عضلات نسبت به ویزیت قبل نشاندهنده پیشرونده بودن نقص عصبی است و در این موارد باید جراحی را برای نجات ریشه عصب انجام داد.
- شواهد تخریب عصب شدید در نوار عصب و عضله: گاهی اوقات یک بیرون زدگی دیسک بزرگ و شدید داریم؛ اما در معاینه هنوز قدرت عضلات کم نشده است. در این موارد اگر در نوار عصب و عضله نشانه های تخریب شدید و فعال عصب دیده شود، بهتر است با یک جراح برای انجام جراحی مشورت کرد.
- عدم پاسخ به درمان های غیرجراحی: گاهی با وجود همه روش هایی غیر جراحی موجود، همچنان بیمار درد غیر قابل تحملی دارد که کیفیت زندگی اش را پایین آورده و بر فعالیت های روزمره ایشان اثر گذاشته است؛ در این موارد هم چاره ای جز جراحی باقی نمی ماند.
- سندرم کودا اکوینا (سندرم دم اسب): همان طور که اشاره شد پارگی های شدید دیسک های کمری می تواند همه ریشه ای عصب در کانال نخاعی را تحت فشار قرار دهد، که سندرم کودا اکوینا گفته می شود، این سندرم از اورژانس های جراحی دیسک کمر است و باید در کمتر از ۴۸ ساعت جراحی انجام شود تا کمترین آسیب به ریشه های نخاعی وارد شود و عملکرد جنسی و اداری و دفع مدفوع کمترین آسیب را ببیند.
درمان جراحی برای فتق دیسک کمر شامل:
- لامینوتومی و دیسکتومی
- میکرودیسکتومی
- فیوژن خلفی مهره‌های کمری
الف) لامینوتومی و دیسککتومی
لامینا یک ساختار سقف مانند را در پشت کانال نخاعی تشکیل می دهد. در این روش، قطعه ای به اندازه بند انگشت از لامینا (لامینوتومی)برداشته می شود تا جراح بتواند به راحتی دیسک بیرون زده (دیسککتومی)را خارج کند. این روش عمدتا زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که دیسک بیرون زده تنها به یک عصب فشار وارد می کند و باعث گسترش درد در یک پا می شود.
ب) میکرودیسککتومی
میکرودیسککتومی در حال تبدیل شدن به جراحی استاندارد برای فتق دیسک کمر است. این روش زمانی استفاده می شود که فتق دیسک به ریشه عصبی فشار وارد می کند. این شامل برداشتن دقیق بخشی از دیسک مشکل (دیسککتومی) است. با انجام عمل با میکروسکوپ جراحی، جراح تنها باید یک برش بسیار کوچک در ناحیه کمر ایجاد کند. این جراحی که به عنوان جراحی کم تهاجمی طبقه بندی می شود، تصور می شود که عوارض کمتری برای بیماران داشته باشد. طرفداران همچنین معتقدند که انجام این نوع جراحی آسان‌تر است، از ایجاد زخم در اطراف اعصاب و مفاصل جلوگیری میکند و به بهبود سریع‌تر بیماران کمک میکند.
ج) فیوژن خلفی کمر
فتق دیسک کمر باعث درد مکانیکی می شود، نوعی درد ناشی از ساییدگی و پارگی در قسمت های ستون فقرات کمری. جراحی فیوژن عمدتاً برای توقف حرکت ناحیه دردناک با اتصال دو یا چند مهره به یک استخوان بدون حرکت استفاده می شود. این کار از حرکت استخوان ها و مفاصل جلوگیری می کند و درد مکانیکی را کاهش می دهد.
در فیوژن کمری خلفی، جراح پیوندهای کوچکی از استخوان را روی ناحیه مشکل در پشت ستون فقرات می‌گذارد. بیشتر جراحان برای جلوگیری از حرکت مهره های مشکل دار از پیچ و پلاک های فلزی استفاده می کنند.
در پایان روش های درمان فتق دیسک کمر نیز لازم است به این موضوع اشاره کنیم که استفاده از درمان بدون جراحی یا با استفاده از جراحی هرکدام در موارد مشخص خود استفاده میشود ولی استفاده از طب سنتی یا روش هایی مثل استفاده از زالو برای این بیماری به هیچ وجه توصیه نمی شود و هیچگونه ارزش علمی ندارد.
بهبودی فتق دیسک کمر چگونه طی میشود؟
۱. توانبخشی غیر جراحی
حتی اگر نیازی به جراحی نداشته باشید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که با یک فیزیوتراپیست کار کنید. بیماران معمولاً چند بار در هفته به مدت چهار تا شش هفته ویزیت می شوند. در موارد شدید، بیماران ممکن است به چند هفته مراقبت اضافی نیاز داشته باشند.
اولین هدف درمان، کنترل علائم است. درمانگر به شما کمک می کند تا موقعیت ها و حرکاتی را پیدا کنید که درد را کاهش می دهد. ممکن است در چند جلسه اول از درمان گرما، سرما، اولتراسوند و تحریک الکتریکی استفاده شود. همچنین ممکن است در ابتدا از کشش کمر برای کاهش علائم فتق دیسک کمر استفاده شود. علاوه بر این، درمانگر شما ممکن است از درمان های عملی مانند ماساژ یا دستکاری ستون فقرات استفاده کند. این اشکال درمان عمدتاً برای کمک به کاهش درد و التهاب مورد استفاده قرار می گیرند تا بتوانید در اسرع وقت فعالیت عادی خود را از سر بگیرید.
درمانگر به شما نشان می دهد که چگونه ستون فقرات خود را در طول فعالیت های معمول ایمن نگه دارید. شما در مورد وضعیت بدنی سالم و چگونگی ارتباط وضعیت بدنی با سلامت آینده ستون فقرات خود خواهید آموخت. شما در مورد مکانیک بدن، نحوه حرکت و عملکرد بدن در طول طول فعالیت آشنا خواهید شد. درمانگران مکانیک بدن ایمن را آموزش می دهند تا به شما در محافظت از کمر در طول روز کمک کنند. این شامل استفاده از موقعیت ها و حرکات ایمن در هنگام بلند کردن و حمل، ایستادن و راه رفتن و انجام وظایف کاری است.
سپس یک سری تمرینات تقویتی برای عضلات شکم و کمر انجام می شود. کار کردن با این عضلات مرکزی به بیماران کمک می کند تا راحت تر حرکت کنند و احتمال درد و مشکلات آینده را کاهش می دهد. این تمرینات در ادامه مطلب به طور جامع آورده شده است و با انجام آنها می توانید یک ریکاوری و درمان کامل را تجربه کنید.
تمرینات هوازی مانند پیاده روی یا شنا برای کاهش درد و بهبود استقامت استفاده می شود.
درمانگر شما می بایست همکاری نزدیکی با پزشک شما داشته باشد. تا به شما کمک کند تا در سریع ترین زمان ممکن به کار خود بازگردید. ممکن است در ابتدا از شما خواسته شود کارهای سبک تری انجام دهید، اما به محض اینکه بتوانید، فعالیت های کاری عادی خود را شروع خواهید کرد. درمانگر شما می تواند یک ارزیابی کار انجام دهد تا مطمئن شود که شما برای انجام کار خود ایمن خواهید بود. درمانگر شما ممکن است تغییراتی را پیشنهاد دهد که میتواند به شما کمک کند تا با خیال راحت کار کنید و احتمال آسیب مجدد به کمرتان کمتر شود.
هدف اصلی درمان این است که به شما کمک کند یاد بگیرید چگونه از علائم خود مراقبت کنید و از مشکلات بعدی جلوگیری کنید. به شما یک برنامه تمرینی خانگی برای ادامه بهبود انعطاف پذیری، وضعیت بدنی، استقامت و قدرت کمر و شکم داده می شود. درمانگر همچنین در مورد استراتژی هایی که می توانید در صورت تشدید علائم شما از آنها استفاده کنید، با شما صحبت خواهد کرد.
۲. توانبخشی بعد از عمل جراحی
توان بخشی بعد از جراحی پیچیده تر است. برخی از بیماران مدت کوتاهی پس از جراحی بیمارستان را ترک می کنند. با این حال، در برخی از جراحی ها، بیماران باید چند روز در بیمارستان بمانند. بیمارانی که در بیمارستان می مانند ممکن است بلافاصله پس از جراحی توسط یک فیزیوتراپیست ویزیت شوند. جلسات درمانی به بیماران کمک می کند تا بدون وارد کردن فشار اضافی به کمر، حرکت و انجام فعالیت های معمولی را بیاموزند.
در طول دوران نقاهت پس از جراحی، بیماران باید دستورالعمل‌های جراح خود را در مورد بستن کمربند یا کمربند پشتی انجام دهند. آنها باید در مورد فعالیت بیش از حد در چند هفته اول پس از جراحی محتاط باشند.
بسیاری از بیماران جراحی شده نیاز به فیزیوتراپی خارج از بیمارستان دارند. بسته به نوع جراحی، ممکن است یک تا سه ماه به درمانگر مراجعه کنند. در ابتدا، درمانگران ممکن است از درمان هایی مانند گرما یا یخ، تحریک الکتریکی، ماساژ و اولتراسوند برای کمک به کاهش درد و اسپاسم عضلانی استفاده کنند. آنها به بیماران کمک می کنند تا با ترس و دلهره از درد مقابله کنند. سپس به بیماران می آموزند که چگونه با کمترین فشار روی کمر در حال بهبودی، ایمن حرکت کنند. از تمرینات برای بهبود انعطاف پذیری، قدرت و استقامت استفاده می شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.