پارگی تاندون عضله ی دوسری در شانه
تاندونها سبب اتصال عضلات به استخوانها میشوند و تاندون عضله ی دوسری در شانه شما این عضله را به آرنج و شانه متصل مینماید.
درصورت پارگی این تاندون عضله ی دوسری در شانه قدرت دست شما کاهش داشته و احساس درد در انجام حرکات نیازمند نیرو خواهید کرد.
برخی افراد درصورت آسیب تاندونی هنوز قادر به فعالیت هستند و فقط نیازمند درمان برای کاهش درد خود خواهند بود.
درصورتی که درد با درمانهای غیرجراحی بهبود نیابد و یا اگر بیمار نیاز به قدرت کامل در اندام درگیر باشد جراحی برای ترمیم تاندون مورد نیاز خواهد بود.
آناتومی:
مفصل شانه یک مفصل گوی و کاسه یوده و از سه استخوان ساخته شده است، استخوان بازویی (هومروس)، استخوان کتف (اسکپولا)، و استخوان ترقوه (کلاویکل).
سر استخوان بازو داخل یک کاسه ی گرد از استخوان کتف قرار میگیرد و به این حفره گلنویید میگویند.
ترکیب عضلات و تاندونها سبب قرارگیری این استخوان در مرکز این حفره میشوند، به این ساختارها چرخاننده ها یا روتاتور کاف میگویند.
این ساختارها سر بازو رو پوشانده و به کتف متصل میشوند.
سر بالایی عضله ی دوسری دوقسمت دارند که آن را به استخوان شانه متصل مینماید، سربلند که به گلنوئید متصل شده و سر کوتاه که به کوراکوئید متصل میشود.
توصیف:
پارگی تاندون عضله ی دوسری میتواند کامل و یا ناکامل باشد،
پارگی ناکامل:
بسیاری از پارگی ها بصورت کامل تاندون را درگیر نمینامید.
پارگی کامل:
این پارگی ها تاندون را به دو قسمت تبدیل مینمایند.
دربسیاری از موارد تاندون با گذر زمان دچار ضعف شده و با یک حرکت ناگهانی مثل بلند کردن جسم سنگین، دچار پارگی میشود.
سربلند تاندون بیشتر دچار آسیب میشود چون این قسمت در محل عبور خود بیشتر مستعد آسیب است، خوشبختانه این عضله دو سر برای اتصال به شانه دارد. سر کوتاه تاندون به ندرت دچار آسیب میشود.
به علت دوسری بودن تاندون بسیاری از افراد با اسیب در سر بلند همچنان توان استفاده از عضله را دارند.
درصورت آسیب تاندون عضله ی دوسری شما مستعد دیگر آسیبهای شانه مثل تاندونهای روتااتورکاف هم خواهید بود.
علل:
دو دسته عامل اصلی برای پارگی وجود دارد:
آسیب حاد :
درصورت افتادن روی بازو و یا بلندکردن جسم سنگین ممکن است این تاندون دچار پارگی شود.
استفاده مزمن:
بسیاری ازآسیبها به دنبال تخریب مزمن درگذر زمان اتفاق میافتد.
این واقعه با بالارفتن سن بیشتر میشود و با انجام حرکات تکراری و آسیب مزمن به شانه رخ میدهد.
استفاده مزمن سبب آسیبهای متنوعی در شانه شامل، تاندونیت و آسیب در سایر تاندونهای شانه هم میشود.
تکرار این حرکات سبب تداوم این آسیبها و ضعف و پارگی در تاندونها میشود.
فاکتورهای خطر:
سن : افراد مسن به علت استفاده و فشار بالا به مفصل مستعد آسیب مفصلی هستند.
حمل کردن بارسنگین:
درصورت حمل بارسنگین بصورت مداوم فرد مستعد آسیب تاندون میشود.
استفاده مزمن از شانه:
حرکات تکراری شانه بالای سر از قبیل شنا و تنیس میتواند سبب آسیب مزمن تاندونی شود.
سیگارکشیدن:
کشیدن سیگار سبب اختلال در خونرسانی به تاندون و آسیب تاندونی میشود.
مصرف داروهای کورتونی:
مصرف طولانی مدت کورتون سبب ضعف در عضلات و تاندونها میشود.
علائم:
- درد ناگهانی و شدید در بالای بازو
- گاها شنیدن صدای پاپ
- کرامپ در عضله ی دوسری حین کار شدید بازو
- کبودی ناحیه ی جلوی بازو
- درد شانه تا آرنج
- ضعف در شانه و آرنج
- بانوجه به اینکه سر تاندون باید عضله را به سمت مفصل شانه بکشد درصورت پارگی، عضله در پایین بازو جمع میشود
معاینه فیزیکی:
در بررسی توسط پزشک در صورت پارگی کامل، قسمت برامده در پایین بازو قابل لمس خواهد بود (بازوی ملوان زبل).
پارگی بصورت ناکامل کمتر واضح است و برای تشخیص پزشک نیاز به بررسی و معاینه بیشتر دارد.
در طرح ریزی برای درمان بررسی سایر درگیریهای همره در شانه مهم است.
گاها تاندون این عضله در آرنج آسیب میبیند که البته کمتر شایع است.
در این درگیری فاصله در محل اتصال سرتاندون در آرنج رخ میدهد و اغلب برای بررسی آسیب این ناحیه تاندون پزشک شما را معاینه خواهد کرد.
بررسی سایر درگیریهای تاندونی هم مهم است و توسط پزشک انجام میشود.
بررسی تصویربرداری:
- عکس ساده: اگرچه در عکس ساده تاندون دیده نمیشود ولی برای رد سایر درگیریهای شانه و آرنج سودمند است.
- ام آر آی: برای بررسی بافت نرم مناسبتر است و درگیری کامل و ناکامل تاندون را نشان میدهد.
درمان:
-
درمان غیرجراحی:
دربسیاری از بیماران درد با گذر زمان بهبود میابد. ضعف خفیف در بازو و یا تغییر شکل بازو سبب اختلال عملکردی در افراد مسن و غیرفعال نمیشود.
علاوه بر این، اگر آسیب در بافهای مهمی مثل تاندون روتیتورکاف وجود نداشه باشد درمان غیرجراحی روش بهتری خواهد بود، این روشها
شامل:
ماساژ یخ:
استفاده از ماساژ یخ ۲۰ دقیقه جندین نوبت در روز سبب کاهش التهاب میشود، از تماس مستقیم یخ به پوست باید خودداری نمود.
داروهی ضدالتهابی غیرکورتونی:
داروهایی مثل ایبوبروفن، آسپرین، و ناپروکسن سبب کاهش درد والتهاب میشود.
استراحت:
خودداری از حمل بارسنگین و کارهایی که نیازمند بالابردن دست روی سر باشد هم مهم است.
گاها توصیه به استفاده از اسلینگ میشود.
درمان فیزیکی:
ورزشهای انعطاف پذیری و تقویتی سبب ایجاد دامنه حرکتی و تقویت عضلات شانه میشود.
-
درمان جراحی:
در آسیب سربلند تاندون عضله ی دوسری بندرت نیاز به جراحی ایجاد میشود.
اگرچه در برخی بیماران مثل ورزشکاران و یا افرادیکه کار سنگین انجام میدهند نیاز به جراحی وجود دارد. جراحی در افراد با آسیب ناکامل که علائمشان بهبود ندارد هم مفید است.
پروسیجر:
روشهای درمانی جدید که سبب ترمیم تاندون با برش کوچک میشود هم وجود دارد.
هدف نهایی جراحی اتصال مجدد تاندون پاره شده به استخوان است.
پزشک شما درمورد روش مناسب درمانی با شما مشورت خواهد کرد.
عوارض:
عوارض بعد از جراحی بسیار نادر است و پارگی مجدد تاندون ندرتا رخ میدهد.
توانبخشی:
بعد از جراحی برای مدت کوتاهی شانه شما در اسلینگ بیحرکت میشود.
سپس ورزش درمانی برای شما شروع خواهد شد. ورزشهای انعطاف پذیری سبب افزایش محدوده حرکتی در شانه شما میشود. ورزشهای تقویتی شانه هم کم کم به برنامه ورزشی شما اضافه میشود.
برنامه ورزشی را بصورت آرام افزایش داده و کم کم به حدی از فعالیت که برای زندگی روزمره شما مورد نیاز است خواهید رسید.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.