بورسیت آرنج روش های درمانی

بورسیت (التهاب بورس) آرنج در بورس اوله کرانون که یک بالشتک پر شده از مایع است و در نوک استخوانی آرنج (اوله کرانون) قرار گرفته است ایجاد می شود.

بورس های فراوانی در بدن وجود دارند که مانند بالشتک بین استخوانها و بافت نرم (مانند پوست) عمل می کنند.

آنها حاوی مقدار کمی مایع روان کننده هستند که اجازه حرکت آزادانه به بافت نرم بر روی استخوان را می دهند.

به صورت نرمال بورس اوله کرانون مسطح است و اگر آزرده یا ملتهب شود مایع بیشتری در بورس تجمع پیدا می کند و بورسیت ایجاد می شود.

 

علل:

بورسیت آرنج می تواند به دلایل زیر ایجاد شود:

تروما:

یک ضربه محکم به نوک آرنج می تواند به افزایش تولید مایع و تورم بورس منجر شود.

فشار طولانی:

دراز کشیدن روی نوک آرنج بر سطوح سخت مانند میز برای زمان های طولانی می تواند باعث تورم بورس شود.

معمولا این نوع بورسیت پس از چندین ماه ایجاد می شود.

افراد شاغل در بعضی از شغل ها مثل لوله کشی یا تکنسین تهویه که در فضاهای تنگ زانو می زنند و بر آرنج هایشان تکیه می کنند، بیشتر در معرض آسیب هستند.

کارهای خاص ورزشی مانند دوره های طولانی پلانک می تواند باعث بورسیت اوله کرانون شود.

عفونت:

اگر ضایعه ای مانند نیش حشره، خراشیدن یا زخم نافذ باعث آسیب پوست نوک آرنج شود، باکتری ها می توانند وارد کیسه بورس شده و عفونت ایجاد کنند.

بورس عفونی ایجاد مایع، قرمزی و تورم می کند.

اگر عفونت درمان نشود، مایع به چرک تبدیل می شود. گهگاه کیسه بورس بدون آسیب واضح هم عفونی می شود.

بیماری های مدیکال:

بیماری های خاصی مانند روماتیسم و نقرس با بورسیت آرنج همراهی دارند.

 

علایم:

تورم:

اولین علامت بورسیت آرنج غالبا تورم است. پوست پشت آرنج سست است بنابراین مقدار مایع کم قابل تشخیص نیست.

تورم میتواند به حدی زیاد شود که باعث کاهش حرکات آرنج شود.

درد:

با ادامه تورم بورس کشیده می شود و باعث درد می شود. درد با فشار مستقیم روی آرنج و خم کردن آرنج بدتر می شود.

قرمزی و گرمی:

اگر بورس عفونی شود، پوست قرمز و گرم می شود.

اگر عفونت درمان نشود ممکن است به سایر قسمت های بازو یا خون انتشار یابد و بیماری مهلکی ایجاد کند.

بعضی اوقات بورس عفونی خود به خود باز می شود و چرک خارج می شود.

 

معاینه پزشک و تست های تشخیصی:

پس از بررسی علایم و سابقه پزشکی، پزشک بازو و آرنج شما را معاینه می کند.

X-ray:

پزشک شما ممکن است یک گرافی جهت تشخیص جسم خارجی یا خار استخوانی انجام دهد.

خار استخوانی معمولا در نوک آرنج بیمارانی دیده می شود که بورسیت مکرر دارند.

آزمایش مایع:

پزشک ممکن است با سوزن یک نمونه کوچک از مایع بورس شما تهیه کند تا بتواند بین بورسیت عفونی و نقرس افتراق قائل شود.

درمان:

اگر پزشک شک کند که بورسیت شما عفونی است پیشنهاد تخلیه (آسپیراسیون) را می دهد.

این مداخله به آسانی در مطب قابل انجام است.

خروج مایع باعث کاهش علایم و نمونه ای به پزشک می دهد که با بررسی آن در آزمایشگاه وجود یا عدم وجود باکتری مشخص می شود.

همچنین پزشک متوجه می شود که چه آنتی بیوتیکی برای درمان مناسب است.

برای جلوگیری از گسترش عفونت، تا زمان مشخص شدن جواب آزمایش پزشک به صورت تجربی برای شما آنتی بیوتیک تجویز می کند.

اگر بورسیت علت عفونی ندارد روش های درمانی زیر قابل انجام است:

• پد آرنج: 

یک پد آرنج به مانند بالشتک روی آرنج شما قرار می گیرد.

• تغییر فعالیت:

از کارهایی که باعث افزایش فشار به آرنج متورم شما می شود اجتناب کنید.

• داروها:

داروهای خوراکی مانند ایبوپروفن و سایر ضد التهاب ها برای کاهش تورم و علایم شما استفاده می شود.

 

 

اگر تورم و درد شما پس از ۳-۶ هفته به این درمان ها جواب ندهد، پزشک پیشنهاد به خروج مایع و تزریق کورتیکواستروئید در بورس شما را می دهد.

کورتیکواستروئید دارویی ضد التهاب و قوی تر از داروهای خوراکی است که برخی بیماران به آن جواب می دهند.

درمان جراحی:

 

جراحی بورس عفونی:

اگر بورس عفونی با آنتی بیوتیک و خروج مایع درمان نشود، نیاز به جراحی جهت خارج کردن بورس است.

جراحی ممکن است با آنتی بیوتیک خوراکی یا وریدی همراه باشد.

پس از چندین ماه بورس به حالت عملکردی و غیر التهالبی باز می گردد.

جراحی بورس غیر عفونی:

اگر بورسیت عفونی نیست، باز هم در صورت عدم پاسخ به درمان معمول، جراحی لازم است که بیشتر به صورت سرپایی انجام می شود.

جراحی به هیچ عضله، رباط و ساختار مفصلی آسیب نمی زند.

دوران نقاهت:

پزشک یک آتل (اسپلینت) جهت مراقبت از پوست پس از جراحی تجویز می کند. معمولا نیاز به گچ گیری یا بی حرکتی طولانی نمی باشد.

گرچه عمدتا فیزیوتراپی بعد از جراحی نیاز نیست،

پزشک ممکن است تمرین های خاصی جهت بهبود دامنه حرکتی شما پیشنهاد کند که چند روز بعد از جراحی انجام می شود.

پوست باید طی ۱۲-۱۶ روز بعد از جراحی ترمیم شود و پس از ۳-۴ هفته، پزشک اجازه حرکات کامل آرنج را می دهد.

برای جلوگیری از آسیب مجدد می توان تا ماه ها بعد از پد آرنج استفاده کرد.

 

 

برگرفته از سایت : https://orthoinfo.aaos.org

ترجمه توسط : دکتر محمد احمدی دستگردی