رادیکولوپاتی گردنی
رادیکولوپاتی گردنی
رادیکولوپاتی گردنی یا عصب تحت فشار زمانی رخ می دهد که یک عصب گردنی هنگام جدا شدن از نخاع تحت فشار یا آزار قرار می گیرد.
این مسئله می تواند باعث درد با انتشار به شانه،ضعف عضلانی و خواب رفتگی در امتداد شانه و دست شود.
رادیکولوپاتی گردنی معمولا در اثر تغییرات ستون فقرات با افزایش سن مانند ایجاد آرتریت به وجود می آید.
در افراد جوان تر غالبا صدمه ناگهانی منجر به فتق دیسک گردن می شود.
در بیشتر موارد رادیکولوپاتی گردنی به درمان مراقبتی شامل دارودرمانی و فیزیوتراپی جواب می دهد.
علل:
رادیکولوپاتی گردنی بیشتر به علت تغییرات دژنراتیو ستون فقرات با افزایش سن و یا حادثه ای که باعث فتق یا برآمدگی دیسک گردن شده ایجاد می شود.
تغییرات دژنراتیو:
با افزایش سن دیسک شروع به کاهش ارتفاع و برآمدگی می کند. دیسک ها آب خود را از دست می دهند و شروع به خشک و سفت شدن می کنند.
هنگامی که دیسک ارتفاع خود را از دست می دهد، مهره ها به سمت یکدیگر حرکت می کنند.
در جواب این تغییر بدن برای تقویت دیسک قطعات استخوانی به نام Spur (خار) اطراف آن تولید می کند.
این قطعات استخوانی باعث خشکی ستون فقرات و تنگی سوراخ بین مهره ای که عصب نخاعی از آن عبور می کند می شود
که نتیجه آن تحت فشار قرار گرفتن عصب نخاعی است.
تغییرات دژنراتیو دیسک ها معمولا آرتریت یا اسپوندیلوزیس نامیده می شوند.
این تغییرات نرمال هستند و در تمام افراد رخ می دهند. در حقیقت نیمی از افراد میان سال و مسن تر دچار آسیب دیسک ها و تحت فشار قرار گرفتن اعصاب نخاعی می شوند و علامت دردناکی ندارند.
مشخص نیست که چرا بعضی از بیماران علایم را نشان می دهند و سایرین بدون هیچگونه علامتی هستند.
فتق دیسک:
دیسک وقتی دچار فتق می شود که قسمت ژلی مرکزی آن (نوکلئوس) به سمت خارجی آن (آنولوس) فشار بیاورد.
اگر دیسک بسیار فرسوده یا آسیب دیده باشد، نوکلئوس به تمامی مسیر فشار وارد می کند.
هنگامی که فتق دیسک به سمت کانال نخاعی برآمده می شود،
باعث فشار بر ریشه عصب نخاعی و ایجاد درد و ضعف در مسیر عصب می شود.
علائم:
در بیشتر موارد درد رادیکولوپاتی گردنی از گردن شروع و به سمت بازو در مسیر عصب آسیب دیده انتشار میابد.
درد معمولا سوزشی و تیز است.
حرکات خاص گردن مانند عقب بردن و چرخاندن سر موجب افزایش درد می شود.
سایر علائم:
- سوزش یا حس سوزن سوزن شدن دست و انگشتان
- ضعف عضلات بازو، شانه و دست
- از دست دادن حس
بعضی بیماران ذکر می کنند که هنگامی که دست خود را بالای سر خود می گذارند،
دچار کاهش درد می شوند. این حرکت موقتا فشار روی ریشه عصبی را کاهش می دهد.
معاینات پزشکی:
پس از بررسی شرح حال و سلامت عمومی، پزشک شما از علائم شما می پرسد.
پزشک گردن، شانه، بازو و دستان شما را برای یافتن ضعف، از دست دادن حس و تغییرات رفلکس ها معاینه می کند.
ممکن است پزشک شما از شما بپرسد که با چه حرکاتی درد گردن شما بهتر یا بدتر می شود.
تست ها:
گرافی با اشعه X:
تصاویر قسمت های متراکم مانند استخوان در عکس رادیوگرافی دیده می شود. نحوه قرارگیری استخوان های گردن شما مشخص می شود.
گرافی همچنین تنگی سوراخ بین مهره ای و آسیب به دیسک ها را نشان می دهد.
CT اسکن:
این روش اطلاعات جزئی تری از جمله ایجاد Spur استخوانی در اطراف سوراخ بین مهره ای ستون فقرات گردنی را نشان می دهد.
MRI:
این مطالعه اطلاعات دقیق تری از بافت نرم را نشان می دهد.
ام آر آی گردن تحت فشار قرار گرفتن ریشه عصبی در اثر فتق دیسک و آسیب نخاع را نشان می دهد.
الکترومیوگرافی (EMG):
در این روش ایمپالس های الکتریکی عضلات را در استراحت و انقباض نشان می دهد.
مطالعه هدایت جریان اعصاب محیطی همزمان با الکترومیوگرافی جهت بررسی عملکرد اعصاب محیطی انجام می شود.
این تست همچنین علاوه بر تشخیص فشار بر ریشه عصبی ناشی از دیسک بیرون زده، می تواند سایر علل آسیب عصبی از جمله دیابت را رد کند.
درمان:
مهم است که بدانیم بیشتر افراد با رادیکولوپاتی گردنی با گذشت زمان بدون درمان هم بهتر می شوند.
برای بعضی از بیماران درد سریعتر طی چند روز یا چند هفته از بین می رود و در بعضی افراد درد مدت طولانی تری باقی می ماند.
درد بهبود یافته می تواند در آینده عود کند هرچند در این شرایط نیز بدون درمان خاص قابل رفع شدن است.
بیمارانی که رادیکولوپاتی گردنی آنها بهبود نمیابد نیازمند بررسی و درمان هستند.
درمان غیر جراحی:
درمان اولیه رادیکولوپاتی گردنی درمان غیر جراحی است و شامل موارد زیر است:
-
کلار گردنی نرم :
- یک حلقه پد دار است که با چسب دور گردن سفت می شود.
- پزشک شما کلار نرم را برای استراحت دادن به عضلات شما و محدودیت حرکات گردن تجویز می کند.
- این محدودیدت حرکات گردن، فشار به ریشه عصبی را کاهش می دهد.
- کلار نرم باید مدت زمان کوتاهی استفاده شود چرا که در صورت استفاده طولانی مدت، قدرت عضلات گردنی را کاهش می دهد.
-
فیزیوتراپی:
- تمرینات خاصی سبب کاهش درد، تقویت عضلات گردن و بهبود دامنه حرکتی می شوند.
- در بعضی موارد کشش گردن کاربرد دارد.
-
دارو درمانی:
- در بعضی موارد دارو درمانی علائم را کاهش می دهند.
-
این داروها شامل:
-
داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی شامل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن:
- اگر درد شما به علت التهاب یا آسیب عصب باشد این داروها باعث کاهش درد شما می شود.
-
کورتیکواستروئید خوراکی:
- یک دوره کوتاه درمان با کورتون خوراکی با کاهش تورم و التهاب اطراف عصب باعث کاهش درد خواهد شد.
-
تزریق استروئید:
- در این روش برای کاهش التهاب، استروئید اطراف ریشه عصبی تزریق می شود.
- تزریق ممکن است بین لامینا ها (اپی دورال) یا در سوراخ بین مهره ای (بلاک انتخابی عصب) یا در مفصل فست انجام شود.
- گرچه تزریق استروئید باعث کاهش فشار ناشی از تنگی سوراخ بین مهره ای یا فتق دیسک نمی شود
- ، اما با کاهش تورم و درد امکان رشد دوباره عصب را می دهد.
-
نارکوتیک (مخدرها):
- داروهای مخدری زمانی که بیمار به هیچ یک از راه های فوق پاسخ نداده است برای مدت کوتاه استفاده می شود.
-
درمان جراحی:
- اگر بعد از گذشت مدتی از درمان غیر جراحی درد شما ساکت نشود،
- پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد. روش های متعدد جراحی برای درمان رادیکولوپاتی گردنی موجود است
- که پزشک بر اساس فاکتورهای مختلف از جمله علائم و محل ریشه عصبی درگیر، نوع عمل را انتخاب می کند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.