استئوآرتریت آرنج، خریب غضروف مفصلی
استئوآرتریت آرنج
استئوآرتریت آرنجبه معنی تخریب غضروف مفصلی و آسیب آن است. این درگیری بدنبال آسیب قدیمی و یا دررفتگی مفصل می تواند رخ دهد،هرچند روند طبیعی ازبین رفتن غضروف با افزایش در اغلب موارد عامل آن می باشد.آرتروز (آرتروز آرنج)در مفاصل تحمل کننده وزن مثل ران و زانو شایع بوده و آرنج از مفاصلی است که بعلت ساختار و لیگامانهای حمایت کننده، درگیری در آن ندرتا رخ می دهد و توان تحمل فشار بدون ناپایدار شدن را دارد.
علل تخریب غضروف مفصلی آرنج
برخی از بیماران با آرتروز آرنج سابقه آسیب مثل شکستگی یا دررفتگی دارند.
خطرات آرتریت آرنج درصورتی افزایش می یابد که :
- بیمار جهت ترمیم یا بازسازی نیازمند جراحی بوده باشد.
- کاهش میزان غضروف مفصلی وجود داشته باشد.
- ترمیم مناسب صورت نگرفته باشد.
آسیب لیگامانی حتی اگر در کنار آسیب سطوح مفصلی نباشد با تغییر نیروهای وارد به مفصل می تواند منجر به ایجاد استئوآرتریت شود.
دربرخی از این بیماران سابقه ضربه وجود نداشته و وارد آوردن نیرو بیشتر از حد تحمل به مفصل سبب آرتروز می شود.
بعنوان مثال پرتاب کننده های حرفه ای بیسبال دچار اختلال عملکرد در لیگامانهای پایدارکننده مفصل می شوند
و در این حالت اغلب بازسازی جراحی مورد نیاز می باشد. نیروهای برشی روی مفصل هم در دراز مدت سبب آسیب می شوند.
بهترین روش جلوگیری از استئوآرتریت مفصل جلوگیری از بروز آسیب استدرصورت بروز آسیب تشخیص و درمان آن بسیار مهم خواهد بود.
ورزشکاران یا افرادی که فشار به مفصل وارد میاورند باید عضلات اطراف مفصلی را تقویت کنند و از تکنیکهای ورزشی صحیح استفاده نمایند.
علائم ابتلا به استئوآرتریت آرنج
علائم شایع این درگیری شامل موارد زیر است:
- درد
- کاهش محدوده حرکتی
گاها هردوی این علائم در یک زمان رخ نمی دهند. برخی بیماران دچار احساس ساییدگی و قفل شدگی در مفصل می شوند
احساس ساییدگی و حرکت سخت بعلت از بین رفتن حرکت طبیعی مفصل ثانویه به آسیب غضروف مفصلی رخ می دهد.
احساس قفل شدگی بعلت اجسام و تکه های جدا شده از غضروف در مفصل رخ می دهد.
تورم هم گاها رخ می دهد ولی اصولا جزو علائم اولیه نبوده و با پیشرفت بیماری بروز می نماید.
در مراحل پیشرفته این درگیری بعلت التهاب یا کاهش محدوده حرکتی مفصل اختلال حس در انگشت کوچک و حلقه بروز می نماید.
عصب اولنار در سمت داخلی مفصل داخل کانالی تنگ قرار دارد.
التهاب مفصل منجر به وارد امدن فشار به عصب و اختلال حس و مورمور شدن انگشتان می شود.
با کاهش محدوده حرکتی مفصل هم افزایش فشار روی عصب رخ می دهد.
معاینه فیزیکی
اغلب تشخیص این درگیری با معاینه فیزیکی و عکس ساده داده می شود.
در گرافی تغییرات آرتروزی دیده می شود. تصویربرداری با روشهایی مثل CT و MRI ندرتا مورد نیاز خواهد بود.
استئوآرتریت آرنج بدون سابقه ضربه در آقایان شایعتر است و شروع علائم اغلب پس از ۵۰ سالگی رخ می دهد.
درمان استئوآرتریت آرنج
درمان باتوجه به مرحله درگیری، سابقه ضربه، سطح فعالیت بیمار و شرایط پزشکی بیمار متفاوت است.
درمان غیرجراحی
درمراحل اولیه، درمان بصورت غیرجراحی خواهد بود، درمان در این مرحله شامل داروی ضد درد، مداخلات طب فیزیکی و اصلاح فعالیت است.
تزریق کورتون گاها برای کاهش درد استفاده می شود. تزریق در اغلب بیماران مفید بوده ولی اثرگذاری آن اغلب برای کوتاه مدت است.
روش دیگر درمان تزریق هیالورونیک اسید و مشتقات آن است.
درصورت نامناسب بودن پاسخ به درمان های غیرجراحی، جراحی مدنظر قرار می گیرد.
دیده شدن علائم آرتروز در گرافی بیانگر وجود آسیب سطوح مفصلی است،
درصورت شدید بودن تخریب و وجود زوائد استخوانی، آرتروسکوپی بعنوان روشی غیرتهاجمی مفید خواهد بود.
آرتروسکوپی سبب بهبود علائم و بهبود دامنه حرکتی می شود.
این روش سبب برداشت زوائد تخریبی _ التهابی از مفصل می شود و سطح مفصلی را صاف می نماید.
این روش با استفاده از برش کوچک انجام شده و بهبود پس از آن بسیار سریع می باشد.
درصورت تخریب کامل سطح مفصلی صرفا تعویض مفصل مفید خواهند بود، روشهای متعددی برای تعویض مفصل وجود دارد.
درصورت انتخاب مناسب بیمار بهبود پس از این جراحی بسیار خوب خواهد بود.
لینک های مهم
منبع : سایت orthoinfo
ترجمه شده توسط : دکتر مریم رحیمی
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.