مدیریت درد به کمک دارو بعد از جراحی های ارتوپدی
مدیریت درد به کمک دارو بعد از جراحی های ارتوپدی
مدیریت درد به کمک دارو بعد از جراحی های ارتوپدی مانند تعویض مفصل ، پزشکان تمام تلاش خود را برای کنترل درد شما انجام خواهند داد.
هنگامی که شما احساس ناراحتی می کنید
انواع گزینه ها برای کاهش و مدیریت درد به کمک دارو بعد از جراحی های ارتوپدی، در دسترس پزشک شما می باشد.
انواع مختلفی از داروها برای کمک به کنترل درد موجود است :
-
دارو بعد از جراحی های ارتوپدی داروهای مخدر، داروهای ضد التهاب غیر استروییدی و بی حس کننده های موضعی
بعد از جراحی های ارتوپدی دارودرمانی به شما کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشید،
هرچه سریعتر حرکت را شروع کنید، قدرت خود را زودتر بدست بیاورید و پس از جراحی زودتر بهبود یابید.
با توجه به وجود نگرانی ها درباره مصرف مواد مخدر،
-
راه های جایگزین مانند هیپنوتیزم و طب سوزنی هم استفاده می شود
و جراح و بیماران، این روش ها را به عنوان درمان مکمل دارودرمانی انتخاب می کنند.
-
رویکرد ترکیبی برای مدیریت درد، اغلب بهترین گزینه است
و به جراح اجازه می دهد تا روش های کنترل درد را برای هر بیمار به طور اختصاصی انجام دهد.
جهت کنترل موثر درد، جراح، فاکتورهای مختلفی را برای هر بیمار به طور خاص در نظر می گیرد؛
به همین دلیل بسیار مهم است که شما درباره انتظارات،
نگرانی ها و همچنین تجربه های قبلی خود با مصرف داروهای مسکن،
به پزشک و پرستار خود توضیح دهید.
در این مقاله تمرکز ما بر روی درمان های دارویی جهت کنترل درد پس از جراحی های ارتوپدی است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره روش های جایگزین و مکمل کنترل درد به مقاله زیر مراجعه نمایید
Alternative methods to help manage pain after orthopedic surgery
مسکن های حاوی مخدر
مخدرها، داروهای موثری جهت کنترل دردهای متوسط تا شدید هستند.
اگر مخدرها با توجه به نسخه تجویز شده مصرف شوند، جهت کنترل دردهای کوتاه مدت پس از جراحی ها نیز موثر هستند.
اعضای سیستم بهداشت و درمان ممکن است سیاست ها، روش ها و گزینه های مختلفی را در کنترل درد در دسترس داشته باشند.
در اغلب موارد پس از جراحی ها ، مخدرها به صورت خوراکی، تزریق عضلانی و یا تزریق وریدی تجویز می شوند.
هنگامی که بیمار مرخص شود، استفاده از مخدرهای خوراکی، روش ترجیحی برای مصرف دارو در منزل است.
وابستگی به مخدرها
باید توجه داشت که مخدرها علیرغم اینکه به بهبود درد یا آسیب پس از جراحی کمک می کنند،
می توانند سبب وابستگی و اعتیاد شوند.
استفاده از مخدرها فقط باید طبق دستور پزشک و با هدایت و کمک او مصرف شوند.
به محض شروع بهبود درد، باید مصرف مخدر قطع شود.
در صورت عدم بهبود درد پس از استفاده از این داروها، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
مخدرها چگونه عمل می کنند؟
مخدرها (طبیعی یا صنعتی) به گیرنده های مربوطه در مغز، نخاع و مسیر گوارشی متصل می شوند.
وقتی این داروها به گیرنده مخصوص متصل شوند، انتقال پیام درد به مغز را مهار می کنند.
مخدرها مانند مسکن های طبیعی درون بدن( که به آنها اندورفین گفته می شود) عمل می کنند.
این شباهت سبب فریب خوردن گیرنده ها شده و اجازه می دهد که دارو،
سلول های عصبی را فعال نماید و دوپامین را آزاد کند(یک ماده طبیعی که بر مراکز لذت مغزی اثر گذاشته و سبب احساس خوشی و دلپذیری می شود).
وقتی مخدرها سلول عصبی را فعال کنند، مقدار زیادی دوپامین آزاد می شود و به این شکل ” اثر ماده مخدر ” ایجاد می شود.
مزایا و مضرات داروهای مخدر جهت کنترل درد
داروهای مخدر به سرعت درد را مهار کرده و مسیر درک درد را در مغز شما تغییر می دهند.
تسکین درد سبب فعالیت بیشتر بیمار در روز و استراحت بیشتر در هنگام شب می شود.
داروهای مخدر با روش های مختلف مثل روش دهانی(خوراکی)، از طریق پوست، زیرزبانی و تزریق به داخل خون اثر می گذارند.
این داروها سبب خونریزی معده یا سایر قسمت های بدن نمی شوند.
-
عوارض داروهای مخدر شامل موارد زیر است
خواب آلودگی، گیجی، تنگی نفس، حالت تهوع، سختی در دفع ادرار،
یبوست و خارش که تمام این عوارض توسط پزشک قابل درمان است.
یکی از مضرات جدی داروهای مخدر، احتمال وابستگی به آنهاست.
مطالعات مختلفی عوارض بی شمار سوء مصرف و اعتیاد به مخدرها را ارایه داده است.
روش های درمانی با داروهای مخدر در مدیریت درد بعد از جراحی های ارتوپدی
در طی برخی اعمال جراحی، متخصصان بیهوشی از ترکیب داروی مخدر با سایر داروها برای آرام کردن
و به خواب رفتن فرد استفاده می کنند.ممکن است پس از جراحی برای کنترل درد بیمار بعد از بیهوشی از داروی مخدر استفاده شود.
انواع مخدرها برای مدیریت درد بعد از جراحی های ارتوپدی
مخدرهای طبیعی از قدیمی ترین انواع دارو در جهان هستند و از شیره گیاه استخراج می شوند.
البته بعضی از انواع مخدرها در آزمایشگاه و به طور صناعی ساخته می شوند که به آنها مخدرهای صناعی یا نیمه صناعی می گویند.
-
داروهای مخدر خوراکی
با توجه به وجود نگرانی درباره سوء مصرف مواد مخدر،
روند فعلی به صورت مصرف مخدرهای خوراکی برای کنترل درد پس از جراحی می باشد.
وقتی دارو به صورت خوراکی مصرف شود، مقادیر کمتری از معده و روده جذب می شود
که سبب تسکین درد بدون نیاز به مصرف مقدار زیاد دارو می شود.
داروی مخدر خوراکی که در بیمارستان تجویز می شود،
بعد از بازگشت بیمار به منزل به تدریج کاهش داده شده و سپس قطع می شود.
-
پمپ ضد درد کنترل شونده توسط بیمار (پمپ PCA)
در برخی موارد ، پمپ ضد درد با داروی مخدر توسط پزشک تجویز می شود.
در این روش هنگام شروع درد با فشار دادن یک دکمه مقدار کمی دارو از طریق یک لوله وارد ورید می شود.
پمپ PCA به گونه ای برنامه ریزی می شود که فقط مقدار صحیحی از دارو که توسط پزشک تجویز شده، آزاد شود.
بعد از هر دوز، باید مقداری صبر کنید و سپس از دوز بعدی استفاده کنید.
اگر دکمه را دوباره سریع فشار دهید، دارویی از پمپ وارد نمی شود.به این ترتیب خطری برای دریافت داروی بیش از حد وجود ندارد.
-
داروهای مخدر بدون نسخه
برخی از انواع داروهای ضد درد، شامل ترکیب ماده مخدر با سایر داروهای ضد درد است؛ مانند استامینوفن و آسپرین.
اگر علاوه بر داروی ضد درد تجویز شده توسط پزشک،
از استامینوفن یا آسپرین استفاده می کنید، ممکن است به صورت ناخواسته،
دوزهای خطرناکی دریافت کنید که سبب ایجاد مشکلات جدی به خصوص در بیماران کبدی و کلیوی شود.
حتما در مورد تمام داروهای مصرفی خود با پزشک مشورت کنید؛
حتی داروهای بدون نسخه، مکمل ها و ویتامین ها.بسته به نوع داروی ضد درد تجویز شده،
هر کدام از این موارد می تواند سبب واکنش های مضر شود.
پزشک به شما خواهد گفت که مصرف کدام داروهای بدون نسخه همراه با داروهای ضد درد تجویز شده، بی خطر است.
-
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی (NSAID ها)
این داروها سبب کاهش درد و تورم شده و اغلب برای دردهای خفیف تا متوسط استفاده می شود.
جهت کنترل دردهای متوسط تا شدید پس از جراحی، این داروها در ترکیب با داروهای مخدر استفاده می شود.
برخی از این داروها شامل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن است.
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی چگونه عمل می کنند؟
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی سبب مهار یک آنزیم(پروتئینی که تغییراتی را در بدن تحریک می کند) عمل می کنند.
نام این آنزیم سیکلوکسیژناز(COX) است و دارای دو فرم می باشد:
COX1 که سبب محافظت مخاط معده از اسیدها و مواد شیمیایی گوارشی و همچنین سبب حفظ عملکرد کلیه می شود.
COX2 که در هنگام آسیب یا تورم مفصل ایجاد می شود.
آنزیم های COX1 و COX2 نقش کلیدی در تولید پروستاگلاندین ها(عامل ایجاد درد و تورم به دنبال آسیب پایانه های عصبی) دارند.
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی به طور اولیه با مهار آنزیم های COX ،
باعث مهار تولید مقادیر زیاد پروستاگلاندین در بدن می شوند و بنابراین سبب کاهش درد و تورم می شوند.
محاسن و مضرات داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی در مقایسه با داروهای مخدر، عوارض جانبی کمتری دارند.
پس از جراحی، مصرف داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی سبب کاهش نیاز به داروهای مخدر و
در نتیجه کاهش عوارض داروهای مخدر مانند گیجی و یبوست می شود.
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی سبب وابستگی و اعتیاد نمی شوند.
اگرچه داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی به تنهایی موجب کاهش درد متوسط تا شدید نمی شوند،
اما می توانند بعد از جراحی استفاده شوند.
داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی سنتی، سبب مهار هر دو آنزیم COX 1 و COX 2 می شوند
و به همین دلیل ممکن است سبب ناراحتی گوارشی و خونریزی و زخم شوند.
آسپرین و ایبوبروفن از شایعترین انواع داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی سنتی هستند.
مهارکننده های آنزیم COX 2 گروه خاصی از داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی هستند
و هدف آنها فقط مهار آنزیم COX 2 (که سبب پاسخ التهابی می شود) است
و چون عملکرد آنزیم COX 1 را مهار نمی کنند،
سبب مشکلات گوارشی که با داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی سنتی ایجاد می شود، نمی شوند.
البته مهارکننده های COX 2 احتمالا عوارض جانبی قلبی دارند.
اثرات داروهای غیر مخدر موثر بر سیستم مرکزی
-
استامینوفن
همانند داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی، استامینوفن پس از جراحی برای کاهش نیاز به مصرف داروهای مخدر برای کنترل درد به کار می رود.
استامینوفن اغلب در ترکیب با داروهای مخدر به صورت قرص تجویز می شود.
وقتی داروی مخدر به صورت قرص مصرف شود، به راحتی جذب نمی شود.
اما وقتی که به صورت ترکیبی با استامینوفن مصرف شود، به راحتی جذب شده و به طور موثر سبب بهبود درد متوسط تا شدید بعد از جراحی می شود.
استامینوفن تاثیری بر آنزیم COX 1 و COX 2 ندارد و بنابراین اثر ضدالتهابی هم ندارد.
محققان معتقدند که استامینوفن با بالا بردن آستانه درد در بدن،
سبب کاهش درد خفیف تا متوسط می شود.
این دارو با کمک به بدن شما در رفع گرمای اضافی، سبب پایین آمدن تب می شود.
استامینوفن به تنهایی اثر خوبی بر سردرد، تب و دردهای خفیف دارد، اما سبب کاهش التهاب و تورم نمی شود.
-
ترامادول
ترامادول نوعی مخدر صناعی است. یعنی در آزمایشگاه و از یک مخدر دیگر به نام کدئین ساخته می شود.
اگرچه ترامادول از نظر تکنیکی نوعی مخدر است،
اما به دلیل ساختاری که دارد، روش کارکرد آن در بدن متفاوت از سایر مخدرهایی است که تا به حال بحث شد.
ترامادول به دو روش متفاوت سبب کاهش درد می شود
- ترامادول در مغز و نخاع سبب تغییر مسیر حس درد(مثل سایر مخدرها) می شود.
- همچنین ترامادول به روشی مشابه داروهای ضدافسردگی،
در تنظیم برخی مواد شیمیایی عصبی (سروتونین و نوراپی نفرین) مداخله می کند.
با تغییر مقدار این مواد شیمیایی، انتقال پیام های درد از یک سلول عصبی به سلول دیگر دشوار می شود.
بنابراین میزان درد را کاهش می دهد. اگرچه ترامادول به تنهایی در درد متوسط کمک کننده است،
اما وقتی در ترکیب با استامینوفن یا داروهای ضدالتهابی غیر استروییدی تجویز شود، موثرتر خواهد بود.
عوارض جانبی ترامادول شامل گیجی و تشنج است.
بی حس کننده های موضعی
بی حس کننده های موضعی درد را در ناحیه کوچکی از بدن مسدود می کنند.
در جراحی ارتوپدی ممکن است به عنوان ماده بیهوشی حین عمل یا به عنوان بخشی از برنامه کنترل درد بعد از عمل به کار روند.
جهت کنترل درد، بی حس کننده های موضعی در یک یا چند شات،
در نزدیکی برش جراحی یا به صورت اپیدورال (توسط یک لوله کوچک در ناحیه پشت) تجویز می شود.
این داروها با مسدود کردن سیگنال های درد که در امتداد اعصاب به مغز شما منتقل می شوند، عمل می کنند.
عوارض بی حس کننده های موضعی
بی حس کننده های موضعی عوارض جانبی مانند خواب آلودگی،
یبوست یا مشکلات تنفسی که با داروهای مخدر ایجاد می شود را ایجاد نمی کند.
در جراحی های ارتوپدی متداول ترین بی حس کننده های موضعی شامل لیدوکائین، بوپیواکائین و روپیواکائین است.
استفاده از بی حسی موضعی خطر بروز حساسیت آلرژیک را به همراه دارد و ممکن است سبب آسیب عصبی،
اسپاسم عضلات و تشنج شود.
در اغلب موارد، هنگامی که تاریخچه پزشکی کامل خود را با پزشک خود به اشتراک می گذارید،
می توان از عوارض جانبی جلوگیری کرد.
بی حس کننده های منطقه ای کاهنده درد
مزایای استفاده از بی حس کننده ها، ایجاد بی حسی حین جراحی و کاهش درد برای چندین ساعت پس از جراحی است.
در قسمتی از بدن که قرار است جراحی شود، داروهایی در اطراف اعصاب تزریق می شود.
این داروها سبب مسدود شدن حس و حرکت در قسمت تحتانی بدن (تزریق در نخاع و فضای اطراف نخاع)،
در اندام های فوقانی (تزریق داخل عضله اسکالن، بالای ترقوه و زیربغل) یا اندام تحتانی (تزریق در عصب فمورال یا سیاتیک) می شود.
اغلب شما می توانید در طول عمل هوشیار باشید و فقط به یک آرامبخش ملایم نیاز دارید.
در موارد دیگر ممکن است از بلاک های منطقه ای به عنوان مکمل بیهوشی عمومی استفاده شود.در هر صورت،
هنگام بیدار شدن درد کمی خواهید داشت.
تزریق در نخاع و اطراف نخاع (اپیدورال) برای مدیریت درد بعد از جراحی های ارتوپدی
بی حس کننده های نخاعی و اپیدورال،
بلاک کننده های عصبی هستند و حس و حرکت را در زیر سطح مورد نظر (اغلب قسمت پایینی ستون فقرات) مسدود می کنند.
با این تزریق، قسمت پایینی شکم و لگن تا انگشتان پا بی حس می شود.
تزریق نخاعی
- یک بار تزریق بی حسی موضعی و یا مورفین به صورت مستقیم در کانال نخاعی انجام می شود.
- از آنجا که فقط یک تزریق انجام می شود، اثر آن برای مدت زمان انجام جراحی کافی است اما تنها تا چند ساعت پس از آن ادامه دارد.
تزریق اپیدورال
در فضای اطراف کانال ستون فقرات انجام می شود.کانال توسط یک غشای آستر مانند به نام دورا محافظت می شود.
این دارو از دورا عبور کرده و به اعصاب نخاعی می رسد.
ممکن است یک لوله یا کاتتر کوچک در فضای اطراف دورا قرار گیرد و تا یک یا دو روز بعد
از عمل در محل خود باقی بماند و دارو از این طریق با فواصل منظم از طریق لوله یا کاتتر کوچک تجویز شود.
بی حسی اپیدورال اغلب بر عصب حرکتی اثر کمتری دارد و حتی در صورت وجود کاتتر امکان عملکرد و تحرک وجود دارد.
علاوه بر جراحی های ارتوپدی، بی حسی اپیدورال اغلب در هنگام زایمان به خانم ها داده می شود.
شایعترین عوارض جانبی در تزریق داروی مخدر از طریق ستون فقرات، تهوع و خارش شدید است.
جدی ترین عارضه جانبی، اختلال تنفسی است.به این صورت که تنفس کند و کم عمق می شود.
اگرچه این مساله به ندرت اتفاق می افتد،
اما تیم جراحی برای چند ساعت شما را از نزدیک تحت نظر قرار خواهند داد.
بی حس کننده اندام ها در مدیریت درد بعد از جراحی های ارتوپدی
از بی حس کننده های منطقه ای می توان برای بی حس کردن مناطق کوچکتر مثل اندام فوقانی یا تحتانی استفاده کرد.
در اندام فوقانی متداول ترین روش های بلاک عصب شامل موارد زیر است :
- داخل عضله اسکالن : در قاعده گردن و برای بی حسی شانه و اندام فوقانی انجام می شود.
- عصب فوق ترقوه ای : در بالای استخوان ترقوه و برای بی حسی شانه و اندام فوقانی انجام می شود.
- زیربغل : سبب بی حسی اندام فوقانی (زیر شانه) می شود.
در اندام تحتانی متداول ترین روش های بلاک عصب شامل موارد زیر است :
- عصب فمورال : تزریق در ناحیه کشاله ران که سبب بی حسی جلوی ران و زانو می شود.
- عصب سیاتیک : تزریق در پشت زانو که سبب بی حسی ساق پا، مچ و پا می شود.
همانند روش اپیدورال ممکن است یک کاتتر بعد از بلاک عصب در ناحیه اسکالن، بالای ترقوه یا کشاله ران در محل خود باقی بماند.
از این روش برای تسکین درد به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از جراحی زانو یا شانه توسط متخصص بیهوشی استفاده می شود.
در حال حاضر بسیاری از متخصصان بیهوشی قبل از تزریق،
از سونوگرافی به عنوان راهنما جهت قرار دادن سوزن یا کاتتر اطراف اعصاب استفاده می کنند که تصویر عصب،
عضله، شریان و ورید را در ناحیه آسیب دیده نشان می دهد.
این امر به متخصص بیهوشی اطمینان می دهد که دارو در محل مناسب تزریق شده است.
سونوگرافی بیشتر در مورد بلاک های اندام فوقانی و تحتانی استفاده می شود.
از آنجا که سونوگرافی دارای اشعه ایکس نیست، بیمار در معرض تابش اشعه حین سونوگرافی نخواهد بود.
رویکرد دارویی ترکیبی در مدیریت درد بعد از جراحی های ارتوپدی
داروهای مختلف ضد درد (داروهای مخدر، داروهای ضد التهابی غیر استروییدی و بی حس کننده ها)
و روش های مختلف مصرف دارو (تزریقی، خوراکی، اپیدورال) وجود دارد.
در جراحی های ارتوپدی مانند تعویض مفصل تمایل به استفاده از ترکیبی از داروهای مختلف و روش های مختلف برای ایجاد حداکثر اثر ضد درد می باشد.
علاوه بر بهبود درد، رویکرد ترکیب دارویی باعث کاهش مصرف داروهای مخدر و عوارض جانبی مرتبط با آن می شود
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.