پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی آرنج

 

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی آرنج عضله دو سر بازویی (بایسپس) در قسمت جلوی بازو قرار دارد

و توسط تاندونها (طنابهای محکمی از بافت همبندی که عضلات را به استخوان وصل می کنند) از بالا به استخوان‌ شانه و از پایین به آرنج متصل می‌شود.

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج اتفاقی ناشایع است.

که اغلب ناشی از یک آسیب ناگهانی است و نسبت به پارگی تاندون این عضله در شانه باعث ضعف بیشتری در بازو می شود.

کار عضله دو سر بازویی خم کردن آرنج و نیز چرخاندن ساعد از حالت کف دست رو به پایین به حالت کف دست رو به بالا است

که به این حرکت اصطلاحا سوپینیشن (supination) می گویند.

 

وقتی تاندون این عضله به طور کامل از استخوان آرنج کنده شود دیگر خود به خود بهبود نمی یابد و به استخوان متصل نمی شود.

سایر ماهیچه‌های بازو بدون وجود این عضله هم می توانند آرنج را تقریبا به خوبی خم کنند،

با این حال نمی توانند تمام وظایف عضله دوسر بازویی به خصوص سوپینسشن را انجام دهند.

برای بازگرداندن قدرت بازو به سطح نزدیک به نرمال، معمولا جراحی برای ترمیم تاندون پاره شده توصیه می‌شود.

البته برای بیمارانی که به عملکرد کامل بازوی خود نیاز ندارند درمان غیر جراحی نیز گزینه قابل قبولی است.

 

آناتومی

قسمت بالایی عضله دو سر بازویی  توسط دو تاندون به شانه و قسمت پایینی آن توسط یک تاندون به آرنج متصل می شود.

تاندون متصل به آرنج، تاندون پایینی بایسپس (distal biceps tendon) نامیده می‌شود

که در واقع به برجستگی کوچکی روی استخوان رادیوس در نزدیکی مفصل آرنج (به نام توبروزیته رادیال) متصل می‌شود.

 

توصیف

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی می‌تواند جزئی یا کامل باشد.

• پارگی جزئی: در این نوع پارگی تاندون آسیب دیده ولی کاملا قطع نشده است
• پارگی کامل: در پارگی کامل، تاندون کاملاً از نقطه اتصال خود به استخوان جدا می شود.

در اغلب موارد، پارگی تاندون پایینی عضله دو سر بازویی از نوع کامل است.

این به این معنی است که عضله دیگر از پایین اتصالی به استخوان ندارد و به طرف شانه جمع می‌شود.

 

پارگی کامل تاندون پایینی عضله دو سر بازویی. تاندون از محل اتصالش به توبروزیته رادیال کنده شده و بالا رفته است.

 

 

عضلات دیگر بازو می ‌توانند جایگزین تاندون آسیب‌ دیده شوند و معمولاً منجر به حرکت کامل و عملکرد قابل قبول بازو می‌شوند.

با این حال، بدون ترمیم جراحی قدرت بازوی آسیب دیده، به خصوص در چرخش ساعد (سوپینیشن)، ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش می یابد.

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج ناشایع است.

سالانه فقط سه‌ تا پنج نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر دچار این مشکل می شوند و در زنان به ندرت رخ می دهد.

 

علت پارگی تاندون عضله دو سر بازویی آرنج

علت اصلی پارگی تاندون پایینی عضله دو سر بازویی یک فشار حاد و ناگهانی است (در مقابل آسیب تاندون بالایی این عضله که معمولا ناشی از فشارهای مکرر و مزمن است)،

و به ندرت با سایر مشکلات طبی مرتبط است.

آسیب

آسیب به این تاندون در آرنج معمولاً زمانی رخ می دهد که آرنج مجبور است در برابر نیرویی که میخواهد آن را صاف کند مقاومت کند.

یک مثال خوب زمانی است که شما یک جعبه سنگین را بدون اینکه بدانید چه قدر سنگین است بلند کرده اید

و سعی می کنید با فشار زیادی که به عضله و تاندون دو سر بازویی خود وارد می کنید جعبه را نگه دارید و نگذارید

که آرنجتان باز شود و جعبه بیفتد، اما وزن جعبه بیش از حد زیاد است و فشار می آورد تا آرنج شما را صاف کند.

همان طور که دارید برای نگه داشتن جعبه تقلا می کنید فشار بر روی عضله بیشتر می شود و تاندون از استخوان کنده می شود.

خم کردن پر قدرت آرنج با یک بار سنگین هم می تواند به این تاندون آسیب بزند ولی مکانیسم کمتر شایعی است.

 

عوامل خطر

سن و جنس- احتمال پارگی تاندون پایینی دو سر بازویی در مردان، با سنین ۳۰ سال یا بالاتر بیشتر است.

سایر عوامل خطر شامل موارد زیر است:

سیگار-  مصرف نیکوتین می‌تواند بر استحکام و کیفیت تاندون تاثیر بگذارد.

کورتون- استفاده از داروهای کورتونی با ضعیف شدن عضلات و تاندونها مرتبط است.

 

ماهیچه دو سر بازویی به شما کمک می‌کند که بازوی خود را خم کنید و بچرخانید. تاندون این عضله در آرنج به یک برآمدگی کوچک در استخوان رادیوس موسوم به توبروزیته رادیال متصل می‌شود.

شکل ۳

پارگی تاندون پایینی عضله دو سر بازویی می‌تواند باعث شود که ماهیچه به سمت بالا برود و به صورت برجستگی ای نزدیک شانه دیده شود. کبودی در آرنج نیز شایع است.

 

 

علائم

وقتی که تاندون پاره شود اغلب صدایی در آرنج شنیده می شود. درد در ابتدا شدید است،

اما ممکن است  بعد از یک یا دو هفته فروکش کند. علایم دیگر عبارتند از:

• تورمدر جلو آرنج
• کبودی در آرنج و ساعد
• ضعف در خم کردن آرنج
• ضعف در چرخاندن ساعد (سوپینیشن ساعد)
• برجستگی ای در قسمت بالای بازو که همان عضله دو سر بازویی است که کنده شده و به سمت بالا جمع شده است
• یک فرورفتگی درجلو آرنج که ناشی از نبود تاندون است

 

بررسیهای پزشکی پارگی تاندون عضله دو سر بازویی آرنج

 

• معاینه فیزیکی

پس از سوال درباره علائم و نحوه رخ دادن آسیب، پزشک آرنج شما را معاینه خواهد کرد.

در طی معاینه فیزیکی، پزشک جلوی آرنج را لمس می کند و به دنبال فرورفتگی در محل تاندون می گردد

همچنین  با درخواست از شما برای چرخاندن ساعد در برابر مقاومت،

قدرت سوپینیشن ساعد شما را بررسی کرده و آن را با قدرت سمت سالم مقایسه خواهد کرد.

• تصویربرداری

پزشک علاوه بر معاینه، ممکن است برای کمک به تایید تشخیص توصیه به  تصویربرداری نماید.

• رادیوگرافی (عکس ساده): اگر چه رادیوگرافی نمی‌تواند بافتهای نرم مانند تاندون را نشان دهد،
  اما در بررسی سایر عللی که می‌توانند موجب درد آرنج شوند کمک کننده است.
• سونوگرافی: این روش تصویر برداری می‌تواند انتهای کنده شده
  و آزاد تاندون عضله دو سر بازویی را که به سمت بالا رفته‌است در بازو نشان دهد.
• ام آر آی (MRI): این روش تصاویر بهتری از بافتهای نرم ایجاد می کند و
  می تواند هم پارگیهای جزئی و هم پارگیهای کامل تاندون دو سربازویی را نشان دهد.

درمان پارگی تاندون عضله دو سر بازویی آرنج

جراحی اتصال مجدد تاندون به استخوان برای به دست آوردن دوباره قدرت و عملکرد کامل بازو ضروری است.

البته در افراد مسن تر و کم‌تر فعال، یا افرادی که آسیب در دست غیر غالب اتفاق افتاده است

و نداشتن عملکرد کامل بازو برایشان قابل تحمل است، درمان غیر جراحی می تواند در نظر گرفته شود.

درمان غیر جراحی را همچنین برای افرادی که به علت بیماریهای زمینه ای در معرض خطر بیشتری برای عوارض جراحی هستند می توان در نظر گرفت.

درمانهای غیر جراحی

روشهای درمانی غیر جراحی بر تسکین درد و حفظ هر چه بیشتر عملکرد بازو تمرکز دارند. توصیه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استراحت: از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیتهای بالای سر خودداری کنید تا درد و تورم کمتر شود.
  پزشک شما ممکن است توصیه کند که برای مدت کوتاهی از یک آویز دست (اسلینگ) استفاده کنید.
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: داروهایی مثل ایبوپروفن و ناپروکسن درد و تورم را کاهش می‌دهند.
• فیزیوتراپی: بعد از کاهش درد پزشک شما ممکن است تمرینهای توان‌بخشی جهت تقویت عضلات اطراف را توصیه کند
  تا به بهبود و بازگشت هر چه بیشتر حرکات آرنج کمک  نماید.

درمان جراحی

جراحی ترمیم تاندون باید در طول ۲ تا ۳ هفته اول بعد از آسیب انجام شود،

زیرا پس از این زمان  تاندون و عضله دو سر بازویی شروع به کوتاه شدن و تشکیل بافت اسکار میکنند

و بازگرداندن عملکرد بازو با عمل جراحی ممکن است دیگر امکانپذیر نباشد.

البته روشهایی برای درمان جراحی تاخیری وجود دارند اما پیچیده‌ تر بوده و به طور کلی موفقیت کمتری دارند.

روش جراحی

چندین روش مختلف برای متصل کردن تاندون دو سر بازویی به استخوان ساعد وجود دارد.

برخی پزشکان ترجیح می‌دهند که از یک برش در جلوی بازو استفاده کنند، در حالی که برخی دیگر از چند برش کوچک در جلو و عقب آرنج استفاده می‌کنند.

 

شکل ۴

یک روش برای اتصال مجدد تاندون استفاده از یک برش در سمت داخل آرنج است.

• یک روش جراحی معمول این است که تاندون با بخیه از طریق سوراخهایی که در استخوان رادیوس ساعد ایجاد می شود به استخوان متصل شود.
• روش دیگر اتصال تاندون به استخوان با استفاده از ایمپلنتهای فلزی کوچک (به نام suture anchors) است.

هر روش مزایا و معایب خود را دارد. در مورد روشهای جراحی ممکن با پزشک خود بحث و گفتگو کنید.

 

شکل ۵

(سمت چپ) بخیه و suture anchor. (سمت راست) این عکس که از نمای جانبی گرفته شده محل تعبیه suture anchor ها را در استخوان رادیوس نشان می دهد.

 

 

عوارض

عوارض جراحی معمولاً نادر و موقتی هستند.

• بی حسی و/یا ضعف در ساعد می‌تواند رخ دهد و معمولاً برطرف می شود.
• ممکن است در اطراف محلی که تاندون به استخوان متصل می شود استخوان جدید رشد کند.
  این استخوان اضافه معمولاً چندان باعث محدود شدن حرکت نمی‌شود، اما گاهی اوقات می‌تواند توانایی چرخش ساعد را کاهش دهد
  و این خود ممکن است نیاز به جراحی اضافه داشته باشد.
• یک عارضه ناشایع ولی امکانپذیر هم پارگی مجدد تاندون پس از جوش خوردن کامل محل ترمیم است.

 

توان‌بخشی پس از پارگی تاندون عضله دو سر بازویی آرنج

بلافاصله بعد از عمل جراحی، بازوی شما ممکن است توسط گچ یا آتل بی حرکت شود.

پزشک به زودی به شما اجازه می دهد که حرکات بازو را با حفاظت یک بریس شروع کنید.

ممکن است پزشک برای شما فیزیوتراپی تجویز کند تا در بازیابی دامنه حرکت و قدرت به شما  کمک کند.

تمرینات مقاومتی، مانند منقبض کردن خفیف عضله دو سر بازویی یا استفاده از کش ورزشی (باند الاستیک) را می توان تدریجا به برنامه توانبخشی اضافه کرد.

دقت کنید که برنامه درمانی پزشکتان را دنبال کنید.

از آنجا که التیام کامل تاندون دو سر بازویی بیش از ۳ ماه طول می کشد، مهم است که با محدود کردن فعالیتهایتان از تاندون ترمیم شده محافظت کنید.

فعالیت‌های کاری سبک را می توان مدت کوتاهی پس از جراحی آغاز کرد.

اما باید برای چندین ماه از فعالیت‌های شدید و بلند کردن اجسام سنگین پرهیز شود.

اگر چه بهبودی روندی آهسته دارد،اما  تعهد شما به برنامه توان‌بخشی مهمترین عامل در بازگشت به تمام فعالیتهایی است که از آنها لذت می‌برید.

نتایج جراحی

تقریباً همه بیماران در آخرین ویزیت پیگیری، دامنه حرکتی و قدرت کامل را به دست آورده اند.

باگذشت زمان، بازگشت به فعالیتهای سنگین و مشاغل دارای کار دستی انتظاری منطقی است.

 

 

 

 

منبع : سایت orthoinfo 

ترجمه شده توسط : دکتر مهرناز تبریزی