تزریقات داخل مفصلی جهت درمان مشکلات مفصل

تزریقات داخل مفصلی جهت درمان مشکلات مفصل اصطلاحی است که برای وارد کردن مستقیم یک داروبه مفصل با هدف کاهش درد استفاده می شود.

کورتیکواستروئید ها(استروئیدها) اولین دارویی بودند که برای این هدف استفاده شدند.

سایر داروهایی که اکنون استفاده می شوند شامل بی حس کننده های موضعی، هیالورونیک اسید و حتی بوتاکس هستند.

تزریق داخل مفصلی زمانیکه سایر روش های درمانی محافظه کارانه مانند مسکن ها، ضد التهاب های خوراکی و فیزیوتراپی اثربخش نبودند انجام می شود.

انواع تزریقات مفصلی

هدف تزریق داخل مفصلی بسته به نوع داروی تزریقی متفاوت است.

اگرچه کاهش درد شایع ترین هدف تزریق داخل مفصلی است،

این تزریقات گاهی برای وارد کردن یک داروی شیمی درمانی مانند دوکسوروبیسین به داخل مفصل درگیر سرطان انجام می شود.

همچنین در آرتریت قارچی برای نابودی این نوع از عفونت می توان از تزریق داخل مفصلی استفاده کرد.

برای کاهش درد تزریقات داخل مفصلی متفاوتی شامل موارد زیر استفاده می شود:

کورتیکواستروئیدها: این داروبا کاهش التهاب موضعی عمل می کند.
اینها با مهار تولید سلول های التهابی که در آسیب حاد و حالت های مزمن ایجاد می شوند، عمل می کنند.
تزریقات مفصلی غالبا برای درمان آرتروز، نقرس حاد و روماتیسم مفصل زانو (روماتوئید آرتریت)استفاده می شوند.
اگرچه استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئید به مفصل آسیب پیشرونده وارد می کند.
هیالورونیک اسید: این ماده یک ماده طبیعی در مایع مفصلی است که باعث روان سازی حرکت مفصل می شود.
در آرتروز این مایع به سرعت از بین می رود که این شرایط باعث بدتر شدن اوضاع می شود.
تزریقات داخل مفصلی با هدف افزایش روان سازی مفصل، کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی مفصل انجام می شود.
نتایج مطالعات بالینی در مورد اثربخشی هیالورونیک اسید متفاوت است.
بی حس کننده های موضعی: این مواد گاهی پس از جراحی های آرتروسکوپی جهت کاهش درد داخل مفصل تزریق می شوند.
اما یک مطالعه نشان داد که آنها می توانند به کندروسیت های داخل مفصل (تنها سلول های داخل مفصلی) آسیب برسانند.
بوتاکس (بوتولونیم نوروتوکسین A): بوتاکس باعث کاهش قابل توجه درد در بیماران با آرتروز پیشرفته می شود.
PRP (پلاسمای غنی از پلاکت): این ماده از خون کامل تهیه شده و حاوی پلاکت (سلول های خونی لخته ساز) و قسمت مایع خون یعنی پلاسما است.
تزریق داخل مفصلی PRP باعث کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی در افراد دچار آرتروز با مکانیسم بازسازی کلاژن داخل مفصل می شود.
بعضی افراد جواب بهتری می گیرند و در برخی دیگر سرعت پیشرفت آرتروز کاهش می یابد.

ملاحظات پزشکی

دو عارضه مهم همراه با تزریق مفصلی عفونت وواکنش موضعی است. سایر عوارض بسته به نوع داروی تزریقی متفاوت است.

تزریقات داخل مفصلی نباید به عنوان تنها راه درمان آرتروز یا سایر مشکلات مفصلی در نظر گرفته شوند.

آثار درمانی این تزریقات به مرور زمان از بین می روند و آثار منفی بر روی مفصل ممکن است باقی بماند.

هنگام استفاده از کورتیکواستروئیدها، فاصله بین تزریقات نباید کمتر از سه ماه باشد. مدت کاهش درد بسته به نوع استروئید متفاوت است.

تزریق هیالورونیک اسید معمولا به صورت هفتگی سه تا پنج نوبت انجام می شود.

از این داروها می توان برای به تعویق انداختن جراحی تعویض مفصل زانو در بیمارانی که توانایی تحمل استروئید را ندارند یا به درمان های خوراکی پاسخ نداند، استفاده کرد.

بوتاکس آسیب کمتری به غضروف می رساند و عوارض اندکی دارد و در درمان موارد پیشرفته آرتروز موثر است.

اگرچه مطالعه بالینی مشخصی در استفاده صحیح از آن موجود نیست.

آثار درمانی می تواند ۱۲ هفته طول بکشد ولی در برخی افراد به کوتاهی ۴ هفته می باشد.

PRP عارضه خاصی ندارد ولی آثار درمانی بین افراد مختلف متفاوت است. طول اثر درمانی ۶-۹ ماه است.

لینک های مرتبط

توانبخشی پس از آسیب دیدگی مغزی

تزریغ پی ار پی

سکته‌ ی مغزی حاد

آرتروز مفصل شست

درمان آرتروز بدون جراحی

منبع : سایت verywellhealth

ترجمه شده توسط : دکتر محمد احمدی دستگردی